Birdpix.nl :: View topic

peter wijn

Age: 57
Joined: 08 Nov 2003
Posts: 3780
Location: Utrecht
Offline

Posted: Fri 27 May 2011, 7:10 Post subject: Extremadura

Schapen met koereigertjes in een klein steppegebiedje bij Sanlugar in het uiterste zuiden van de provincie Cáceres.

Gebied: Extremadura
Originele auteur: Josephine
Datum: jaarlijks vanaf 2006, meestal in juni, een paar keer in september
Vervoer (zowel ter plekke als er heen): auto, een enkel fietstochtje en de benenwagen
Overnachtingen: camping
Weersomstandigheden: sterk wisselend, soms bloedheet en soms heel koud
Gebruikte gids: verschillende gedrukte exemplaren en verder twee paar bebrilde ogen
houding plaatselijke bevolking op fotografen: die weten niet beter, vinden het allemaal best
Gebruikte apparatuur:
Fuji S5000, S9600, S5pro, Nikon D80, Nikkor 70-300, Sigma 150-500
Doelsoorten: (of doelsoortgroepen) geen bijzondere wensen
Beschrijving van het gebied: dehesa’s, steppes, bergketens en in het noorden bergen
Waarom heb je voor dit gebied gekozen? Dat ga ik hieronder uitleggen
Ben je vaker naar dit gebied geweest? yes

Extremadura
De meeste vogelliefhebbers hebben er wel van gehoord, maar is het niet erg ver? Is het echt zo bijzonder? Ja, het is ver, 2000 kilometer van Den Haag gerekend, en de snelste weg er naar toe, via Lille, Rouen en Bordeaux, is saai. Eenmaal over de Spaanse grens wordt het landschap echter adembenemend mooi, maar als je dan (via Burgos en Salamanca) aankomt bij de camping waar de pret gaat beginnen, doet het allemaal toch maar gewoontjes aan. Het landschap dan, want je hebt nog niet ingecheckt bij de receptie, of je ziet de blauwe eksters al: die vogels, daar doe je het dus voor. Prachtig blauwe vleugels, een wat roze-crèmige borst, en een glanzend zwarte pet op hun kop. En op dat moment is het antwoord op: is het echt zo bijzonder? eigenlijk al gegeven. Ja, het is echt zo bijzonder. Nog niet overtuigd? 2000 kilometer voor een camping waar blauwe eksters zitten?

Blauwe ekster op het hek van de camping. Met een zelfgemaakte tostado en een glaasje sap voor je neus.

Het eerste ritje dat je doet als je geïnstalleerd bent, is een bezoekje aan het park. Monfragüe heet het, de Taag loopt er doorheen, althans, dat probeert hij, want natuurlijk is er een dam, in Spanje zijn overal dammen. In de lectuur over Extremadura staat het park zo uitgebreid beschreven, dat ik daar hier verder niet op in hoef te gaan. Behalve de verschillende gieren zit er van alles aan vogels, en een eerste bezoek aan het park levert gegarandeerd al een paar pracht observaties op. Veel zit wel erg ver weg, maar het is heel indrukwekkend allemaal.

Monniksgier zoals je hem in het park zou kunnen zien. Let op de lichte poten, grote ogen en de rechthoekige vleugels.

Met een beetje geluk kom je in het park ook de vos of het hert tegen. Ze zijn wat tammer dan normaal, zeg maar.

Behalve het park heeft Extremadura vooral dehesa’s. Hoe mooi is een dehesa? Als je kurk- of steeneiken mooi vind, is een dehesa prachtig. Als je van vogels houd ook, de hop zit er, de grijze wouw voelt zich er thuis, en nog veel meer mooie snavelbeestjes zoals bijeneters of koereigers zelfs, als de boer zijn vee er laat grazen. Vaak zijn er poeltjes gegraven, waar je zomaar oog in oog kan komen te staan met een zwarte ooievaar, die wel snel zal wegvliegen, zodra hij je ziet. Op warme dagen is zo’n dehesa een aangename plaats met de schaduw van de bomen. Daar zijn de vogels ook op het heetst van de dag nog redelijk actief, en als je zelf de schaduw van een boom opzoekt kun je een heleboel heerlijke uurtjes doorbrengen, foto’s maken, een tukje doen, luisteren naar de eeuwig door durende geluiden van de duizenden vogels. Niet vergeten in de lucht te kijken, waar de vale gieren, dwergarenden, slangenarenden, ooievaars, monniksgieren en aasgieren hun ronde doen. Wat ruikt het lekker!

Kurk schillen in de dehesa van het park.

Het is niet zo heel erg ver, 2000 kilometer. Een paar dagen rijden eigenlijk maar, en als je weet waar je naar op weg bent is het wel vol te houden. Eigenlijk ben je er zo en de rit is ook al vakantie! Je kunt de reis eventueel onderbreken om een paar dagen op de camping in Tordesillas te gaan staan (dicht bij Burgos) en van daaruit de grote trappen bekijken bij Villafafila.
Maar dat hoeft niet, want de grote trap vind je ook in Extremadura. Dan moet je naar de steppes.

La Serena – het gebeurt daar wel vaker dat de lucht aan het einde van de dag een wat dreigend karakter krijgt. En ja hoor, een kwartiertje later komt het met bakken uit de lucht..

La Serena! Dit is helemaal mijn landschap: glooiende eindeloze vlaktes, een enkel bosje eucalyptus, en verder het dorre gras. Hier en daar een finca, veel zijn het er niet. De grote trap zit hier, absoluut. Maar hem ontdekken is een heel ander verhaal. Hoe beter je speurt, hoe vaker je teleurgesteld moet constateren dat het toch iets anders is! Opeens zie je hem wel. Soms omdat ie vlakbij de weg zat en domweg voor je wegvliegt, soms omdat je in de verte ganzen ziet lopen die wel heel groot om ganzen te zijn.

De grote trap. Ze zitten soms dichterbij je dan je denkt.

Kleine trap. Dit is het mannetje.

De andere echte steppevogels, de kleine trap, griel, en de zandhoenders zijn al niet eenvoudiger. Het voordeel echter van de steppe is dat de zon er zo sterk is dat je vanzelf je ogen dichtknijpt, je pupil op zijn kleinst wordt en je ogen optimaal scherp zien.

Scharrelaar die ons wel heel dicht bij liet komen

Het mooiste vogeltje van Spanje, naar mijn mening, is de scharrelaar: blauw turquoise met bruine vleugels. Die zie je hier veel. Soms zelfs heel dichtbij. Ze zoeken net als bijeneters die verschrikkelijke elektriciteitsdraden op als zitplaats, of roestige ijzeren hekken. Veel meer mogelijkheden zijn er ook niet voor ze, maar het is beter dan niets. Boven de vlakte zweven de gieren, alle drie de soorten, en met een beetje geluk ligt ergens een dood schaap en mag je getuige zijn van een schranspartij.

Vale gieren op wat in het engels zo mooi heet: dog teeth. Een beetje uitbuiken na een gezellige maaltijd.

Zoiets vergeet je nooit meer. De slangenarend staat in de lucht te bidden, met zijn lichte onderkant, hij is enorm groot en heeft een vierkante kop. De duik naar beneden, als ie een slang pakt, is razendsnel.

Slangenarend duikt op zijn prooi.

Eerlijk gezegd snap ik het niet als je niet eens een ritje van 2000 kilometer voor al dit lekkers over zou hebben!

Zwarte wouw inspecteert het kruidentuintje

Wat heb je nodig?
Om in Extremadura op eigen houtje te gaan vogelen moet je een aantal zaken bij je hebben:
De Crossbill guide van Extremadura, om voor de hand liggende redenen.
Een gedetailleerde kaart van het gebied, de tomtom is eigenlijk alleen maar leuk als je in een dorp terecht komt, en de weg er uit niet kunt vinden. Al schijnt het altijd: a bajo a bajo te zijn. We hebben tot nog toe de Geo Estel kaart met een schaal van 1:250000 gebruikt, die is nu versleten en vervangen door provinciekaarten met een schaal van 1:200000. Aangeschaft via La Tiende Verde. Fijn omdat er hoogtelijnen op staan.
Kennis van Spaans, en dan met name de vogelnamen. Fijn om in het geratel woorden te herkennen als: calzado, imperial, avutarda.
Een open mind ten opzichte van de spanjaarden: je buren op de camping mogen dan luidruchtig zijn, maar ze zijn vriendelijk en hulpvaardig, de guardia civil patrouilleert maar is er niet op uit om toeristen op de bon te smijten en de eigenaar van het land waar jij vogels kijkt komt niet naar je toe om je weg te sturen maar om te waarschuwen voor de stieren die in de wei lopen, wel zo aardig want die kunnen redelijk gevaarlijk zijn.
Hartkeks mogen in de auto niet ontbreken. Maar dat geldt overal eigenlijk wel.

De hop. Hoepoepoe hoepoepoe roept ie. Maar ook deze zit graag op een lelijk hekje. Zelf is hij al mooi genoeg natuurlijk

Bijzonder is het dus, en het is het zeker ook waard om er zo’n lange deels saaie reis voor te maken (je kunt natuurlijk ook met een vliegtuig en een huurauto nemen, dat doen de meesten). Het is ook altijd prijs, echt waar. Kijk in de lucht en ergens hangt wel een gier of andere roofvogel, op het heetst van de dag wellicht als een verre stip, maar het kan niet missen. Om je heen de geluiden, en stiekemweg raak je er al heel gauw aan gewend, die overdaad.
Zucht maar eens diep, als je daar bent.

En hoe groot zijn je kansen nu om daar een behoorlijke foto van te maken, die mooie vogels?
Best groot, maar er zijn wel wat zaken waar je op zou kunnen letten.

Vanuit de auto fotograferen is prachtig natuurlijk, maar je krijgt wel te maken met het andere verkeer, dat ondanks de vele vogelaars die je overal tegenkomt vooral uit spanjaarden bestaat. En spanjaarden willen graag een beetje doorrijden. Als jij dus plotseling op de rem trapt voor een prachtige griel in de berm, moet je niet schrikken van een geagiteerd getoeter. Wees liever blij dat er niets ernstigs is gebeurd en steek een dankbare hand op naar de automobilist waar je je leven aan te danken hebt. De bermen liggen vaak een stuk lager dan de weg, al gauw 20 centimeter, zodat het niet altijd makkelijk is om even snel in de berm te gaan staan. Vaak ligt er dan ook nog een flinke greppel en is de berm smal, da’s best lastig.

De bekende “witte paaltjes” aan de trappenweg tussen Cáceres en Sta Marta de Magasca. De weg is hier zo slecht dat zelfs spanjaarden er niet zo heel hard rijden. Gelegenheid te over dus om de grauwe kiekendief op een paaltje te fotograferen.

Lekker dichtbij zit hij hier. Mooie strepen op zijn onderlijf heeft ie he. In de lucht lijken ze veel ieler.

Verderop is er altijd wel een plekje waar je de auto kwijt kan en dan moet je maar even uitstappen. Dat is leuker ook, omdat je dan in eens nog veel meer ziet dan het beest waar je voor had willen stoppen. Kijk maar eens in de lucht, want daar zweeft alweer een dwergarend, en in dat frutselbosje zitten een paar hoppen. Het beste kun je er je tijd maar even voor nemen, dan zie je hoe langer hoe meer: leeuwerikken, grauwe gors, roodborsttapuit, graszanger, soms op een muurtje een steenuiltje.

’s Ochtends lijken ze nog een beetje slaperig, en kun je ze behoorlijk dichtbij krijgen.

En let op, want als je hier een gewone ekster ziet, dan loop je de kans zijn pleegkind (kom op, je weet het wel: de kuifkoekoek) tegen te komen, en dat is zeker wel iets waarvoor je graag naar Extremadura gaat.

Kuifkoekoek. Dit is een betrekkelijk jong beest. Mooi met dat rood op de vleugels nog.

Misschien is het ook niet zo heel erg als je die topplaat mist, de waarneming is al mooi.

Vanuit de kijkhutten, die op sommige plaatsen zijn, kun je natuurlijk ongezien je foto’s maken, en vaak ben je er niet alleen. Ik vind het zelf vooral prettig als er spanjaarden zitten, die praten aan één stuk door en als je dat verstaat hoor je heel interessante dingen voorbij komen. Ze weten veel over de plaatselijke vogels en herkennen ze ook snel. Dus daar komt een beetje kennis van het spaans wel heel goed van pas. Vogelaars die een wat bekender taal spreken zijn er ook altijd wel.Tips krijg je dus bij de kijkhutten, kaartjes en folders bij de VVV en de bezoekerscentra. De folders die Extremadura uitgeeft zijn heel uitgebreid, er is er één met beschrijvingen van alle voorkomende vogels. (Je kunt het meeste ook vooraf downloaden op http://www.birdinginextremadura.com/birdex/live/index_nl.html )

Tot slot nog maar een paar plaatjes, ik weet het verder ook niet echt.

Voor het bijenetertje hoef je niet naar Lesbos. Deze is op de Trappenweg genomen.

De Zwarte ooievaar zul je echt wel tegenkomen, maar vaak toch wel ver weg.

Roodstuitzwaluw. Redelijk goed te fotograferen op de Trappenweg.

Koereiger bij Arrocampo. Een nat gebied bij de kerncentrale in de buurt, waar je b.v. ook de purperkoet gaat zien.

Hier pikt het reigertje een teek uit de vacht van de koe.

Het ventje is nog maar net op de wereld. En 50 meter verderop zijn zijn tantes aan het knokken

Dierenwelzijn is niet het sterkste punt, in Extremadura, evenmin als in de rest van Spanje.
Stierengevechten zowel als de jacht zijn razend populair. Ik zie het met lede ogen aan.
Gelukkig ontstaat bij de jongere bevolking meer en meer bewustzijn en komt er hoe langer hoe meer protest.

Niet erg volledig he, dit verslagje! Er valt zo veel meer over te vertellen en te laten zien.
Ga zelf maar kijken – je krijgt er geen spijt van.

Josephine

Ran en Greet Vogels

Gender: Male
Age: 80
Joined: 24 Oct 2010
Posts: 9

Offline

Posted: Fri 27 May 2011, 9:17 Post subject:

Hola Josephine (en Peter)
Prachtige foto´s en een lekker leesbaar verslag. Daar gaan we nog een keer extra voor zitten om het goed door te nemen en bekijken! Nu even laten weten dat het verslag práchtig is en fijn om te weten dat je weer terug bent!
Groeten van Ran en Greet

Wijnand van Buuren

Gender: Male
Age: 73
Joined: 24 May 2010
Posts: 328
Location: Veenendaal
Offline

Posted: Fri 27 May 2011, 10:57 Post subject: Extramadura

Ha Josephine.
Toen het prachtige artikel op Nederpix verscheen, plaatste ik al een reactie waarvan ik hier graag een deel herhaal.

De foto's die je hebt kunnen maken (het zal een bescheiden selectie zijn die je laat zien) vind ik geweldig. De soortenrijkdom blijkt er goed uit. Je zult (weer) hebben genoten.

De vogelfoto's springen er voor mij echt uit.

Hartelijke groeten, WvB
_________________
Nikon

Tom Verhulst
Guest

Posted: Fri 27 May 2011, 11:20 Post subject:

Hi Josephine,

Ben er geweest tussen 20 en 30 april, de afgelopen maand dus. Het is precies zoals je het beschrijft en eigenlijk nog mooier. Maar dat is haast niet te beschrijven omdat je het zelf moet zien, beleven en helemaal in je opnemen. We hebben alles gezien dat je maar kunt zien. Alle landschappen, gebieden en vogels. Heb bijna alles kunnen fotograferen, soorten die ik al had nog beter en geheel nieuwe soorten die nog nooit gezien of gefotografeerd had. We gaan zeker terug, naar die plaatsen waar we niet of te kort zijn geweest.

Tom

robkempers

Gender: Male
Age: 75
Joined: 11 Sep 2008
Posts: 23
Location: ZH
Offline

Posted: Fri 27 May 2011, 12:09 Post subject:

Hola Josephine (Peter),

Ben er met Cor Visser een weekje geweest in de 3e wk. van april, helemaal geweldig, gevlogen op Madrid auto gehuurd en in een casa gezeten vlakbij Truillo midden in de natuur gelogeerd. Natuurlijk thuis al het nodige voorwerk verricht, vind ik een must om niet voor verrassingen komen te staan en je in te leven. Detail kaarten, Crossbill Guides goed lezen en bij de hand houden vervolgens hebben wij contact gehad met Gertjan en Elly, twee bekende Nederlanders die in Extremadura wonen en veel voor je kunnen regelen, http://www.extremadura-spain.com
Ik ga nu met mijn vrouw in juni nog een keer twee weken naar hetzelfde gebied (dan wel met eigen auto) want zoals jullie al schrijven raak je er nooit uitgekeken en eigenlijk zou je zo'n gebied meerdere keren per seizoen moeten bezoeken want het is er zo verschrikkelijk mooi en niet alleen de vogels maar ook het landschap.
vrgr, Rob
_________________
1DMarkIV, 5DMarkII en Canon objectieven van 17 t/m 500 mm

R.Lutke Schipholt

Gender: Male
Age: 84
Joined: 17 Jan 2005
Posts: 37
Location: De Cocksdorp
Offline

Posted: Fri 27 May 2011, 23:26 Post subject:

Prachtig verslag en heerlijk er weer even te zijn. April/mei is toch wel de mooiste tijd met alle bloemenpracht. Wel kans op regen. Extremadura is zo groot als Nederland en afstanden zijn groot. Trujillo is centraal een mooi gebied en prettige stad.
_________________
Olympus E3,Zuiko ED 50-200mm 1:2.8-3.5 SWD en 12-50 SWD. 1.4 , 2x converter, 300mm 2.8

Michiel Janssen

Gender: Male
Age: 50
Joined: 03 Feb 2009
Posts: 672
Location: Zevenhuizen
Offline

Posted: Sat 28 May 2011, 15:40 Post subject:

Helemaal mee eens: Extremadura is genieten ten top, of je nu van vogels, reptielen, insecten of bloemen houdt. Maar buiten Extremadura heeft Spanje nog veel meer te bieden. Wat betreft de vrede dood van Spaanse vechtstieren in de arena: volgens mij hebben die altijd nog een beter leven dan de meeste kippen, varkens en koeien in Nederland. Niet dat ik een fan ben van stierengevechten, nee hoor. Maar ik veroordeel het ook niet.

Groeten,

Michiel

Gerrit Stam

Gender: Male
Age: 67
Joined: 08 Jun 2008
Posts: 55
Location: Loenen aan de Vecht
Offline

Posted: Sun 29 May 2011, 20:57 Post subject: Extremadura

Tjonge

In april was ik met vrouw en tent in Spanje, Pyreneeën, met het plan om zuidwaarts richting Extremadura te gaan. Helaas was vrouw niet gecharmeerd van de luiddruchtige volksaard en zo gingen we met een bocht weer naar Frankrijk. Het geluid van een paartje roepende dwergooruil is natuurlijk ook prachtig, maar toch geen vergelijk met een foto van een bijeneter of zo.....

Toch maar een keertje alleen die kant uit? Wat is tenslotte 2.000 kilometer op een levensreis die al meer dan 50 jaar duurt Razz

Gerrit
_________________
EOS 7d Mk. II, Tamron 150-600

Michiel Janssen

Gender: Male
Age: 50
Joined: 03 Feb 2009
Posts: 672
Location: Zevenhuizen
Offline

Posted: Mon 30 May 2011, 22:58 Post subject: Re: Extremadura

Gerrit Stam wrote:

Helaas was vrouw niet gecharmeerd van de luiddruchtige volksaard...

Dat verdient een nadere toelichting. Stonden jullie op een jongerencamping soms? Overigens hoef je voor bijeneters niet helemaal naar het zuiden door te rijden hoor, die vind je ook in Aragon en Catalonië.

Groeten,

Michiel

josephine
PixPas Pro

Gender: Female
Age: 72
Joined: 20 Sep 2006
Posts: 1814
Location: Den Haag
Offline

Posted: Tue 31 May 2011, 10:29 Post subject:

Leuke reacties allemaal, bedankt daarvoor. Inmiddels weer terug van een snoepreisje waar bij we weer een poosje in Extremadura hebben gezeten, en een maand eerder dan anders dus. De bloemen die bloeiden maakten het allemaal nog mooier, en ook de vogels leken nog beter zichtbaar. Met volle teugen hebben we weer genoten dus.
De luidruchtige spanjaarden is iets waar je niet veel aan kan doen. Ze houden er nu eenmaal van om met lekker veel bij elkaar te zitten en maken het laat. Dat is nu eenmaal zo, maar zelf slaap ik er lekker doorheen, met het veilige gevoel dat ze tegelijk ook voor een beetje sociale controle zorgen.
Tja, en dat stierenvechten!
Het leven van een vechtstier is natuurlijk prachtig, op het merken na - vanuit de EU de oormerken, later het brandmerken, en dat is niet maar 1 klein merkje, maar de hele flank wordt volgezet met nummers. Om de goede fokkoeien te selecteren worden deze getest, en dat is ook niet echt diervriendelijk te noemen.
Toch altijd een stuk beter dan het leven van slachtvee bij ons in Nederland denk ik.
Bij een normaal lopend gevecht is de stier binnen 20 minuten dood - zo niet, dan wordt hij als winnaar beschouwd en mag hij verder leven.
Maar er gebeurt natuurlijk veel meer: de paarden die gebruikt worden in de arena bv, krijgen met de regelmaat van de klok horens in hun buik, en moeten dat allemaal maar ondergaan. Bij volksfeesten mogen de stieren, zoals bv de stierenrennen in Pamplona, door de straten rennen, maar er zijn ook variaties waarbij 1 stier mag worden gepest en gestoken met honderden mensen met speren tot hij dood is, of worden er brandende fakkels op de horens bevestigd om vervolgens lekker achter het beest aan te jagen. Als dat het summum van feest is, is er in mijn ogen toch heel veel mis.
Dit soort dingen afschaffen gaat heel lang duren, kan ik je zeggen, en bovendien: wat gebeurt er dan? Dan gaat het denk ik de richting op van de intensieve veehouderij, zoals bij ons, en omdat de mentaliteit ten opzichte van dieren niet automatisch verandert, is de kans groot dat zoiets daar nog veel walgelijker wordt dan het in Nederland is.
Maar de spanjaard heeft veel respect voor de vechtstier. Ik zag, toen een dode stier de arena uitgesleept werd en de wagen van de slager in moest, dat de slager hem een vriendschappelijk klopje gaf: goed gedaan jongen! En men vindt het voor de stier echt een eer, dat hij zich mag verdedigen, en niet domweg afgemaakt wordt.
Dus het is een lastig vraagstuk.
Hoe ik er zelf mee omga is: als gast in Spanje zal ik me er niet in mengen. Vraagt men mijn mening, dan zal ik die genuanceerd geven. Ik ga geen gevecht bekijken, maar proef wel eens de sfeer buiten de arena, als er iets bezig is.
Maar van hieruit, in Nederland, onderteken ik graag de petities en hoop ik dat er een wijze oplossing voor komt.

Iets om toch wel over na te denken
grtz, josephine

P.Teune

Gender: Male
Age: 68
Joined: 09 Mar 2006
Posts: 983
Location: Ermelo
Offline

Posted: Tue 31 May 2011, 11:20 Post subject:

fijn artikel met heel veel informatie en prachtige illustraties over een gebied dat ik de komende jaren ook graag eens zou willen bezoeken...dank Josephine!!!
_________________
Nikon D90...in combi met sigma 50-500 mm.........
'life is for living' (Coldplay)

Jos vd Leijgraaf

Gender: Male
Age: 61
Joined: 11 May 2010
Posts: 147
Location: Angeren
Offline

Posted: Tue 31 May 2011, 13:15 Post subject:

Erg mooi verhaal en dito foto's Josephine. Ben zelf afgelopen april in de Extremadura geweest . Vele dingen zijn herkenbaar. Erg veel gezien, maar fotograveren van veel soorten is lastig. Vanuit auto wel goed grauwe gors en nog een paar andere soorten kunnen fotograveren. Maar neem aan dat jouw serie foto's over vele reizen verspreid zijn genomen en niet allemaal van een reis.Op twee campings gecampeerd ,in Careces en op de camping in NP Monfrague.Op laatstgenoemde camping kwam je veel vogelaars en fotograven tegen t.o.v. de camping bij Careces. Overigens, nog een teek op mijn been op tijd kunnen verwijderen. Hou daar ook rekening mee als je op of achter de camping door het hoge gras loopt.Wat ik wel jammer vind is dat er in veel gebieden hoge hekken staan en je niet even een stukje erin kunt wandelen. Maar was mijn 1e keer naar Extremadura, en wel met de Vogelwerkgroep. Dus met een grotere groep is het altijd lastig om goede foto's te nemen, je hebt er gewoonweg de tijd er niet voor om lang bij bepaalde soorten stil te staan. Met een betere voorbereiding een volgende keer wellicht meer vogelfoto's maken.Met een goedkoop vliegticket van een prijsvechter vlieg je voor nog geen 100 euro in 2 1/2 uur naar Madrid. Auto daar huren en rondtoeren lijkt mij een ideale oplossing. Is in ieder geval voor herhaling vatbaar. Was zeer de moeite waard. Gr. jos.

Martijn de Jonge

Age: 66
Joined: 01 Jan 2004
Posts: 462
Location: Amsterdam
Offline

Posted: Sun 25 Sep 2011, 20:39 Post subject:

Leuk al die Extremadura-verhalen, doet me terugdenken aan ons eerste bezoek aan Monfrague in 1988. We hadden gehoord dat er in het park een gierenvoerplaats was en dat we daar vergunning voor konden krijgen bij het hoofdkantoor van het park wat toen nog in Caceres zat. Met de Renault-4 daarnaar toe en uiteindelijk met politie begeleiding naar het juiste adres gebracht. Op het hoofdkantoor bleek dat de betreffende chef toevallige die dag niet op kantoor was, hij was op werkbezoek in het park. Maar goed toch maar vast een formulier ingevuld en met een 'fotokopia' terug naar het kantoortje in Villareaal. "Oh, jullie hebben een vergunning" was het eerste wat Marie-Carmen riep toen ze de fotokopie zag. Marie-Carmen zwaaide de scepter in Villareaal en werd door de boswachters en ons met groot respect behandeld. Haar tegenspreken deed je niet dus onze vergunning was goed. Met boswachter Ramon waren we toen nog een tijd bezig om een geit voor een schappelijk bedrag in de omgeving aan te schaffen. Ramon was een kenner en ging een paar keer niet akkoord met de prijs of met de kwaliteit van het product. Uiteindelijk belandde we met een boer in een kudde waarvan 1 exemplaar zo dom was om niet weg te rennen, die was de klos. Verwijtend zat dit exemplaar blatend in de achterbak van de Lada Niva en terwijl ik het beest bij de horens vasthield reden we terug naar zijn laatste bestemming: Villareaal. Aldaar maakte de kroegbaas duidelijk dat wat nu ging gebeuren geen vrouwenzaak was, een uitspraak waar mijn partner zich overigens weinig van aantrok. Met een knipmes maakte hij vervolgens snel een eind aan het leven van de geit waarna het dier leegbloedde. Na nog wat stuiptrekkingen ging het dier achter in de bak van de Renault-4 waarna ik hem in de avondschemer naar het voerstation bracht. De monniksgieren waren er de volgende dag erg blij mee. Het ging zelfs zo snel dat ik de finale van de EK, wederom Rusland-Nederland, nog kon meemaken. Een mooie dag, waar ik nog vaak aan terugdenk.

Toen we in 1992 terugkeerden was de camping net open en stond Pilar achter de ijsjes bij het zwembad. Dankzij een behulpzame boswachter kwamen we op een afgelegen Finca die bezit was van een Markies, maar dat is weer een ander verhaal.
_________________
Fotograaf en publicist

Last edited by Martijn de Jonge on Tue 27 Sep 2011, 10:45; edited 1 time in total

Wij gebruiken de volgende cookies: