Iedereen kent dat gevoel wel een beetje Vincent maar aan het einde van de dag ga je toch fluitend huiswaarts na zo een opname van de Nachtegaal.

Groet Kees

En een nachtegaal zo vrij, is een situatie die tot grote tevredenheid moet stemmen. Mooi hoor en weg met het chagrijn.

Heel herkenbaar, Vincent, zoals je je gevoelens beschrijft . En wat fijn dat je uiteindelijk toch kan genieten van de Nachtegalen en er ook nog een mooie foto van kan maken.

Groeten jacolien

Zo mooi vrij had ik ze alleen in Spanje. Fraai hoor.
Vg Loek

Mooi tegen de gewolkte achtergrond Vincent, ik herken het gevoel ook als niks wil lukken, heb het nu met de maandopdracht….

Groet Wil

We hebben een paar dagen geleden door de bosjes gestruind op zoek naar "waar het geluid vandaan kwam", en toen we hem dan zagen, waren we mega in ons nopjes omdat hij soms even een heel klein beetje vrij zat ...........
En dan kom jij doodleuk met deze.
Heb je nog wel een beetje mededogen voor de arme lozers onder ons, Vincent?
Pfffff...........
Nou ja, ik heb dan wel weer wat gieren die zo mooi vrij zitten!

Prachtig
grtz, josephine

Mooi dat ik niet de enige ben die gefrustreerd kan raken als dingen niet lukken Ik vond mezelf gisteren maar een ondankbaar mens... Je hebt een vrije dag, lekker buiten in de natuur, overal om je heen zie je mensen die van het zonnetje genieten. En dan zit ik te balen omdat het niet wil lukken met de plaatjes. Gelukkig had deze nachtegaal door dat hij een beetje mee moest werken. Sorry Josephine, dan moet je bij het beestje zijn. Of de Schouwense nachtegalen zijn wat minder schuchter dan de Scheveningse.

@Wil, maandopdracht heb ik inmiddels wel een plaatje voor, maar niet eentje waarmee ik hoge ogen ga scoren. Dus ik moet/wil ook nog aan de bak.

Groeten, Vincent

Wat schets je een ontzettend herkenbaar gevoel. Soms lijken de vogels naar je toe te vliegen en soms van je af. In die laatste gevallen houd ik me altijd voor dat er maar één hoeft mee te werken. Jouw verhaal bewijst dat. Een nachtegaal zo vrij is mij nog nooit overkomen, staat er erg mooi op.

Groet, Eric

Mooi zeg! Nog wel gecropt? Of zie ik dat verkeerd? Dit met het oog op de detaillering.
En jazeker allemaal heel herkenbaar. Ik herinner me nog een situatie van jaren geleden waarbij ik binnensmonds een opa met zijn kleinkind verwenste die vrolijk met emmertje en schepje uit de auto stapten rechtsreeks naar het groepje sneeuwgorzen dat langzaam naar me toe kwam scharrelen. Kans verkeken en ik kwaad! Idioot natuurlijk want ze hadden alle recht en ik heb het niet laten merken maar een vriendelijke groet kon er bij mij niet af. Achteraf schaamde ik me erg voor mijn onredelijke gedachten. Ik geloof dat het dan inderdaad tijd wordt voor zelfreflectie en met het stijgen der jaren ben ik op dat punt gelukkig toch wel een stuk rielekster (jaren 60 spelling, zie je wel? ) geworden


gr
Krijn

Tja, het is niet allemaal maakbaar ... geen verwachting hebben helpt over het algemeen al aardig ! Staat er netjes op, en zoals Josephine al schrijft, zo vrij-zittend zie je ze nu ook weer niet elke dag. Groet, Hans

Bijzonder, zo'n vrij zittende nachtegaal. Je beschrijft een zeer herkenbaar gevoel! Groet, Kees

Mooi, lekker vrij ook! Gr Corné

In al mijn jaren als nachtegaal-watcher - of moet ik zeggen -listener? - heb ik ze pas een paar keer daadwerkelijk gezien, en met als resultaat één of twee matige foto’s. Dus ik ben hier best jaloers op.
Aan de andere kant geloof ik ook dat als je een paar dagen veel tijd zou investeren het wel zou lukken.
Maar zoveel vasthoudendheid heb ik geloof ik niet. Er is nog meer te zien namelijk.
Maar hij is fijn, Vincent!
gr
G

@Hans, geen verwachtingen hebben, ik kan me bijna niet voorstellen dat jij daarin uitblinkt. Mijn beeld is dat jij heel doelgericht bezig bent met bepaalde foto's. Dat lukt niet zonder verwachtingen

@Krijn, wel gecropt, maar niet heel veel hoor. Misschien komt mijn rust ook nog met de jaren

@Gerard, toch wel mooi hoe jij gevleugelde uitspraken weet te bedenken. Ooit de troostgors (sindsdien fotografeer ik geen rietgors meer zonder dat ik bedenk dat het maar een troostgors is), en nu die zingende struiken. Je had taalkunstenaar moeten worden.

Groeten, Vincent

Ik ken dat gevoel, het zit niet altijd mee, maar desondanks toch een mooie opname. Ik hoop hem ook nog eens goed te kunnen fotograferen.

Groet Ties.

Hier past de dichter Bloem bij:
"Ik heb van ‘t leven vrijwel niets verwacht,
‘t Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
Wat geeft het? – In de koude voorjaarsnacht
Zingen de onsterfelijke nachtegalen."

en ook:
"Alles is veel voor wie niet veel verwacht"

Je stelt je doelen hoog, en ze zijn afgebakend, en verkleint daarmee de kans op resultaat, je reist er ver voor, een ferme tijdsinvestering, en vergroot daarmee het risico op frustratie.
Bloem zit aan de andere kant van het spectrum.
Sluit ook aan bij topic van Lucifersworld en de opmerking van Adri.

Het heeft wel een fijne foto opgeleverd, een een tevreden gevoel
(waar Bloem dan weer over dichtte:
"Natuur is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos, ter grootte van een krant,
Een heuvel met wat villaatjes ertegen.")

Rare jongens, die dichters. En vogelfotografen overigens ook.
Of meisjes.
Groet,
sieb

Probeer vaak onbevangen van huis te gaan,maar stiekem heb ik ook altijd de mooiste soorten en plaatjes voor ogen.Gelukkig komen die altijd wel , meestal onverwacht...
Mooie nachtegaal Vincent!
Groet, Fons

Wijze woorden, Sieb, van jou en van Bloem. Ik vind het op zich geen probleem om hoge doelen te stellen. De uitdaging maakt de hobby voor mij ook leuk. Maar je slaat de spijker op z'n kop met die verre tocht. Ik onderneem eigenlijk zelden relatief lange tochten. Ver is dan ook relatief, dit was een uurtje rijden. Maar goed, relatief ver. Ik ken de gebieden daar wel, maar toch minder goed dan dichtbij huis. En toch ga ik er met concrete en hooggespannen verwachtingen heen. Daar gaat het mis. Ik heb mezelf hierbij voorgenomen om alleen hoge doelen te stellen als ik met eigen ogen vooraf heb gezien dat ze haalbaar zijn. Dat zal dus vaak dichtbij huis zijn. En niet voor een tochtje van een dag. Dan laat ik me in het vervolg maar wat meer verrassen.

Groet!
Vincent

Ik hou er ook van om onbevangen op pad te gaan en me te laten verrassen. Dan raak je ook niet zo snel teleurgesteld, dus het is ook zelfbescherming...☺️. Ik hoor overigens niet alleen zingende struiken, maar ook zingende rietkragen, zingende bomen en zingende koolzaadvelden.

Groet, Nicole

Prachtige plaat en een herkenbare dag. Die van mij was na genoeg net zo. Veel te veel mensen en vervolgens ook nog mensen die denken ik ga lekker op de fiets door de polder rijden zodat alle vogels opvliegen en dan net precies waar jij heerlijk licht te wachten.