Een stevige hap!

Vis met gouden gloed, water met goeden gloed , mooi geheel zo.

Groet Wil

Wat een geluk dat hij zo'n grote had.. gaf jou de gelegenheid om foto's te maken😉. Mooi Gerard....ik denk zelfs dat we nog wel meer beelden van dit moment gaan zien😀

Groeten,
Annie

Weet natuurlijk niet hoe de rest van de serie er uitziet, maar wat mij betreft heb je een juiste keuze gemaakt! Wat een kleurenpracht!
Leuke actiefoto!
Groet,
Henk

Gaaf hoor, goed gezien en mooi vastgelegd. Zal ie een hele kluif aan gehad hebben.

Groeten,

Ruben

Nou, daar zou ik ook moeite mee hebben!
Blijf me verbazen, dat vogels dat aandurven, zulke buitensporige prooien.
Als ie blijft steken...
Mooi in beeld gekregen zo!

Groet,
Bert

Bizar wat een mega vis gaat er hier naar binnen, je zou denken dat komt niet goed.
Mooi om zo vast te kunnen leggen, komt vast nog wel een fotootje voorbij
Deze is alvast super!

Groet, Karin

Prachtige plaat Gerard. Het is altijd moeilijk kiezen uit een actie-serie. Ben ook wel benieuwd naar een ander moment. Laat maar komen.

Henk

Mooi vastgelegd Gerard, het was dus een aardige worsteling om deze vis naar binnen te krijgen. Waarschijnlijk komt het vervolg eerdaags ook langs.

Groet Peter

Dat is inderdaad een behoorlijke prooi voor de Fuut.
Gelukkig toch nog gelukt om hem weg te krijgen.

Groet,
Geerie.

Zou zo'n vogel ook "genieten" van zo'n maaltijd, of is het het stillen van de honger, het vullen van de maag; wat zou de subjectieve beleving van zo'n vogel zijn, je weet het niet (in de film spreeuwenwerk van Tinbergen is wel mooi te zien dat de voorkeur uitgaat naar rups boven emelt, betekent dat dat ze die rups lekkerder vinden?) Eerste gedachten die bij mij opkomen bij het zien van dit beeld, die, als je ze vervolgens de vrije loop laat, je op allerhande evolutionaire zijpaden terecht laat komen.
Mooie keuze heb je gemaakt en wellicht zien we er nog wat van,
Groet,
sieb

Mooie actiefoto, en een flinke knaap van een vis!

Groeten, Vincent

Toffe actiefoto Gerard!
Vogels geven een grote vangst meestal niet zo snel op. Ik heb ooit, in Andalusië, een koereiger zien worstelen met een kleine schildpad. Het duurde maar liefst 20 minuten voordat hij hem naar binnen kreeg, zonder dat hij er toch weer uit kwam.

Groet Rixte

Mooie actie te pakken. Scherp op beeld en ook de Zeelt onmiskenbaar te zien. Jammer dat hij deze Zeelt te pakken heeft gekregen. De mooiste zoetwatervis die er rondzwemt in ons land wat mij betreft. Hij heeft er in ieder geval een knappe maaltijd aan overgehouden en het is hem gelukt hem binnen te krijgen. Zal best een mooie serie zijn die je hieraan overgehouden hebt. We gaan nog wel een foto'tje zien toch.

Groet,
Alwin K.

Dank jullie!
@Sieb: je schrijft "zou de vis ook 'genieten' van de maaltijd"...nou dat denk ik dus niet, maar ik neem dan ook aan dat je 'de vogel' bedoelt?
Dat idee dat dieren iets al of niet proeven houdt mij al langer bezig. Bij honden zie je dat ze vaak lang bedelen om zo'n klein minihondenbrokje, dat dan vervolgens na één knauw van een scheurkies de maag in verdwijnt.
Dat kun je toch nauwelijks genieten noemen. Maar bij honden zou misschien de reuk een belangrijker rol kunnen spelen dan de smaakpapillen.

@Alwin: je ziet wel vaker dat een favoriete soort ten prooi valt....ik heb dat erg met hagedissen. Maar ja, zo is het leven aan de onderkant van de voedselpiramide.
Als eerbetoon aan de vis heb ik deze foto onder "Zeelt" ook op Waarneming.nl gezet, waar hij nu eeuwig voortleeft 😎
gr
G

@ Gerard: nee voor de vis valt er weinig lol aan te beleven, heb het aangepast. Grappig dat je als voorbeeld de hond noemde, moest toen ik hier over nadacht ook denken aan de hond die mijn ouders lang geleden hadden, het Pavlov-kwijlen als ik haar eten klaar maakte en als het moment eindelijk daar was, schrok schrok op. Is verder complexe materie. Voor het genieten is er bewustzijn nodig (niet noodzakelijkerwijs zelfbewustzijn vermoed ik), en een, vermoedelijk evolutionair ingebakken, waardesysteem dat weer te maken heeft met handhaving homeostase en dat gekoppeld is met de chemie van straf en beloningssystemen in de hersenen (dat wij suiker als lekker ervaren, bitter als vies). Ik zit hierbij vooral op het spoor van Antonio Damasio die hier wetenswaardige dingen over geschreven heeft.
Groet,
Sieb

Frans de Waal is hier vrij duidelijk over: met een brein, dat in concept en functioneren zeer nauw verwant is aan het onze, is het nogal tegendraads (en wetenschappelijk gezien, contraproductief) om te veronderstellen, dat dieren niet de dezelfde emoties ervaren als wij. Maar wat genieten voor een fuut betekent kunnen we natuurlijk niet zo makkelijk te weten komen.

Bert: is het proeven van wat je eet een emotie of een fysieke functie?

Is het vangen van een prooi en die opeten niet puur een noodzakelijke handeling, die daardoor intrinsiek een beloning oplevert? (zie Sieb, hierboven)
De smaak van de Zeelt, zou ik zeggen, zal de trigger niet zijn.
gr
G

Proeven is naar mijn idee een fysieke functie die nodig is om vast te stellen of iets eetbaar is of niet.
Als iets niet lekker smaakt, moet je het niet eten. Als het wel lekker smaakt kun je het eten en kun je je honger stillen. Dat moet een prettig gevoel geven, want waarom zou je het anders doen?
Een prettig gevoel ervaren, zou je genieten kunnen noemen, ook bij futen. Want, zegt Frans de Waal, als we een prettige voelende activiteit bij mensen genieten noemen, waarom dan niet bij dieren, die vrijwel identiek functionerende hersenen en systemen hebben.
De fuut geniet dus vast wel van de zeelt, anders zou hij er niet zo veel moeite voor doen hem naar binnen te krijgen. Maar wáár hij precies van geniet weten we natuurlijk niet. Het spartelend gekronkel in z'n hals? De vissmaak (als je een zeelt heb vastgehouden, ruiken je handen nog uren naar vis..)?
Daar heeft ook Frans geen antwoord op

Groet,
Bert

Lijkt mij inderdaad logisch dat zeker de "hogere" diersoorten bewustwording van emoties hebben. Bij aapjesonderzoek van de Waal is er zelfs sprake van complexe gevoelens als onrechtvaardigheid bij verschil in beloning (druif versus komkommerschijfje) bij uitvoeren van dezelfde taak. Waarbij het verschil in het ervaren van de beloning tussen druif/ komkommer wel weer terug te voeren zal zijn, op een leerproces dat te maken heeft met smaakervaring van die beloningen.
Maar kan mij ook voorstellen dat voor bepaalde soorten de smaak een veel geringere rol speelt. In dit geval, wat door het water beweegt en niet te groot is, dat pak je en werk je weg. Vanwege een hongermotivatie (die natuurlijk ook meespeelt bij aapjes et cetera), intrinsiek dus, wat dan weer vooral een chemisch gebeuren is. In de maag van struisvogels kan je allerhande oneetbare materialen aantreffen, heb ik begrepen, en al het plastic in magen van vogels,van doppen tot aanstekers, ze hebben het allemaal doorgeslikt.
En verder blijft natuurlijk staan wat Bert al aangeeft, "Maar wat genieten voor een fuut betekent kunnen we natuurlijk niet zo makkelijk te weten komen" (En daar heeft de filosoof Thomas Nagel een aardige discussie over gestart met zijn artikel "Wat is het om een vleermuis te zijn", waarin hij het subjectieve karakter van bewustzijn benadrukt.)
Overigens leuk om te zien, lezen, tot wat voor discussie zo'n futenfoto kan leiden.
Sieb

Inderdaad, een leuke discussie!
Kikkers, een trapje hoger op Darwins ladder dan de Zeelt, reageren niet op prooi als die niet beweegt. Zodra dat wel het geval is, hapt de kikker toe.
Zo kun je kikkers dus, via een bewegend pincet, ook dode prooien laten eten, of zelfs stukjes vlees, iets wat ze normaal nooit zouden doen.
Het is dus puur reactief, net zoals Sieb schrijft: "voor bepaalde soorten de smaak een veel geringere rol speelt. In dit geval, wat door het water beweegt en niet te groot is, dat pak je en werk je weg".

Ik denk dat de eindconclusie al verwoord is door Bert: "We zullen het niet zo makkelijk te weten komen"
En dat is eigenlijk ook wel prettig.
gr
G

Amen!

Of toch nog dit: ook al gaat het happen naar bewegende prooien automatisch, er zal toch een vorm van beloning in zijn brein moeten zijn, anders houdt de kikker er wel mee op denk ik. De vraag is dan of de kikker "geniet" van die beloning. De kikker heeft wellicht onvoldoende bewustzijn hiervoor, maar omdat volgens Frans de Waal bewustzijn misschien alleen maar gradueel verschilt van hoog naar laag op de ladder van de evolutie, zou het kunnen zijn, dat de kikker toch een beetje kan genieten?
Leuke discussie en mooie uitdagingen voor de studenten van Frans!

Groet,
Bert

Omdat je moet eten om te overleven, als kikker, is misschien 'tevreden zijn' een betere omschrijving dan 'genieten'.
Het is weer gelukt, de maag is vol, nu kan hij weer even rustig wegduiken tot de volgende maaltijd.
Zoiets?
gr
G

Allerhande regelmechanismen binnen organismen zorgen ervoor dat het binnenste min of meer constant blijft (homeostatische processen), zaken als temperatuur, glucosegehalte, zoutgehalte om maar een paar te noemen, dat is waar "in leven blijven" om draait.
Afwijkingen van de norm moeten worden recht gezet ( zo niet, dan loopt het slecht met je af), en bij bepaalde variabelen worden we/ze afwijkingen van de norm gewaar, bewust. Een negatieve gewaarwording. Bijvoorbeeld hongergevoel. Het organisme zal dat hongergevoel willen opheffen door zoek en eetgedrag te vertonen. De beloning bestaat dan uit het opheffen van, het neutraliseren van de negatieve gevoelens. Hij is weer tevreden, zoals Gerard zegt. Zo zou ik het mij voor kunnen stellen. Je zou dan verwachten dat bijvoorbeeld een verzadigde kikker niet, of verminderd zou reageren op voorbij vliegende prooien. Of dat bekend is, weet ik niet.
sieb

"Bij verzadiging verminderd reageren": dat weet ik eigenlijk ook niet. Ik weet wel dat het voor kikkers erg moeilijk is om niet te reageren op beweging.
Ik ben wel eens in mijn bewegende vingers gebeten door zo'n grote Zuid-Afrikaanse Graafkikker met twee van die gemene tandjes voorin de bek. Puur automatisme, want mij opeten was natuurlijk geen optie.
Het zou best eens kunnen dat een verzadigde kikker zich terugtrekt in de begroeiing of onder water en zich zo onttrekt aan die alsmaar zich aandienende voedsel-prikkels.
gr
G