Wat prachtig Jurgen, dit heb ik nog nooit gezien.

Logisch dat je zoiets nooit vergeet. Zo gaaf, zo tussen die wirwar van takken. Als je één velduil zo aantreft weet je al niet wat je mee maakt.
Die dichte ogen vind ik ook erg leuk. Dat zie je niet veel, begrijpelijk is dat best met die hypnotiserende gele kijkers van ze, maar dit ziet er echt vredig uit.
grtz, josephine

Ja, zoiets vergeet je nooit meer. Goed om te zien dat de veren nat en plakkerig zijn, zodat de foto aansluit op je verhaal. Illustratief beeld dus.
Zelf zag ik mijn eerste velduil in de winter van 1979 als tienjarige jongen op het weiland van mijn vader achter ons warenhuis (oud westlands voor kas). Vergeet ik ook nooit meer.

Willem

Ze zaten daar idd toen het hoog water was.
Had ze de donderdags al ontdekt.
Ik heb het hek zaterdag dicht gedaan zodat ze daar in alle rust konden blijven zitten..
Ze zitten nu weer op hun ouwe plek.


Groet Johan

Wat een mooie belevenis. Ook een mooi verhalend beeld door jou omschrijving erbij. Dat moet echt genieten geweest zijn. Kan er alleen maar heel jaloers op zijn. Heb ze tot nu toe pas een keer of twee gezien. Eén keer bleek de vogel op het strand bij Ter Heijde vlak naast mij te zitten zonder dat ik hem zag. Ineens, bij een volgende stap van mij, vloog de vogel op en van mij vandaan. Dan zie je er niet veel van.
Jij hebt ze dus wel mooi gezien.

Groet,
Alwin K.

Ja dat was inderdaad voor jou toch nog een meevaller. Een week later zaten ze met nog een groter aantal aan de andere kant van de dijk in de beschutting voor een gure oostenwind. Inmiddels zijn de uilen weer over een groter gebied uitgewaaierd.
Groet Ben