Birdpix.nl :: Bekijk onderwerp - FvdM mei 2014: Mark Schuurman

Arjen Drost

Geslacht: Man
Leeftijd: 47
Geregistreerd op: 6-12-2004
Berichten: 2329
Woonplaats: Groningen
Offline

Geplaatst: Wo 30 Apr 2014, 23:00 Onderwerp: FvdM mei 2014: Mark Schuurman

Korte bio
Naam: Mark Schuurman
Leeftijd: 42 jaar
Woonplaats: Sauwerd
Beroep: Communicatieadviseur
Andere hobby's? Koken, lezen en weidevogelbescherming
Gebruikte apparatuur: Canon 7D met diverse canon lenzen
Website: http://www.birdbeauty.nl
Foto’s op Birdpix

‘Hé, waar is die pelikaan nou gebleven?’. Een tafereeltje op de Galápagos-eilanden in Ecuador vorig jaar. Foto: Paul Bosman

Interview
Waarom vogelfotografie?
Bij mij was de liefde voor vogels er eerder dan de liefde voor fotografie. Ergens in 2005 kwamen die twee samen tijdens een cursus basisfotografie. Ik weet nog goed dat ik ergens in het Lauwersmeergebied op een omgevallen boom zat en er een buizerd vlak voor me langs vloog. Terwijl mijn ogen meebewogen met de vlucht van de buizerd voelde ik ineens: ik wil vogels fotograferen. Zo simpel was het. Ik vind het spannend om ‘iets’ van de schoonheid en het gedrag van vogels vast te leggen. Juist omdat ontmoetingen met vogels vaak zo vluchtig zijn, wil ik daar graag momenten van ‘bevriezen’ in de vorm van foto’s, mede ook als (creatieve) herinnering aan een mooie beleving. Oog in oog met het (voor mij) ultieme symbool van vrijheid (vogels) vind ik altijd spannend. Het doet iets met me, geeft me energie, of maakt me stil, soms zelfs met een gevoel van uitverkoren zijn (dat heb ík meegemaakt). Thuis achter de computer gaat de beleving verder tijdens de bewerking, tijdens het lezen van achtergrondinfo over de vogel et cetera. Waarom ik dat gevoel niet of minder heb met ander vliegend spul zoals vlinders, vleermuizen of vliegen, weet ik niet. Vogels spreken voor mij gewoon meer tot de verbeelding. Ik ben er eigenlijk ook wel blij om, want alleen al ‘de vogels’ kosten meer dan genoeg tijd, die ik zo goed en zo kwaad als het gaat probeer te combineren met een 36-urige baan en mijn gezin.

In 2012 was ik voor het eerst in IJsland. Terwijl mijn reisgenoot Rienko van der Schuur vroeg in de ochtend nog in dromenland was, had ik al één van mijn mooiste vogel-ervaringen ooit meegemaakt. Liggend bij een meertje, met baltsende watersnippen boven mijn hoofd en roepende ijsduikers in de verte, begonnen deze roodkeelduikers ineens te baltsen. Onvergetelijk.

Een aantal jaren ging ik in het voorjaar graag naar Helgoland. Door flink onder te belichten wat gespeeld met licht en schaduw terwijl dit paartje verliefd tegen elkaar aan schurkte. Het resultaat was een ietwat studio-achtige opname.

Wat kenmerkt jouw foto’s?
Het leven, het uiterlijk en gedrag van vogels is fascinerend en veelzijdig. Dat hoef ik jullie niet te vertellen. Die veelzijdigheid en schoonheid van vogels probeer ik op mijn manier terug te laten komen in mijn foto’s. En nog een stapje verder: dat ‘kijkers’ hopelijk inzien dat vogels de moeite van het beschermen waard zijn, dat we zuinig op ze moeten zijn. Of ik dat op een ‘kenmerkende’ manier doe vind ik moeilijk om te zeggen. Misschien dat anderen daar iets over kunnen zeggen. Naar mijn idee dwarrel ik nog te veel kanten op om (zoals sommige fotografen) een echt eigen ‘handtekening’ te hebben.

Wat ik in ieder geval leuk vind om te zien is dat (mijn) foto’s kunnen bijdragen aan bewustwording. Onlangs gaf ik een fotopresentatie over weidevogels in het dorp waar ik woon. Je merkt dan dat mensen tijdens een wandeling of fietstocht die weidevogels op een afstandje wel zien en horen en daar van genieten. Maar met fotografie kun je inzoomen op aspecten van vogelgedrag en dat alles ‘dichterbij’ halen, beter zichtbaar maken voor publiek, bijvoorbeeld tijdens zo’n presentatie. Veel mensen hebben geen idee wat die vogels daar precies allemaal doen, waar ze vandaan komen, wat hun behoeften zijn, waarom ze juist daar nesten maken et cetera. De verwondering, bewondering en kennis kreeg bij deze mensen een extra dimensie. Van veel zaken hadden ze geen weet, laat staan dat ze het ooit hadden gezien. Dat vond ik mooi om te zien.

Liggend op het wad bij Vlieland kwam deze foeragerende lepelaar nietsvermoedend naar me toegelopen.

Ik ben dol op weide- en akkervogels. De combinatie koolzaad-(akker)vogels levert altijd kleurrijke foto’s op.

Hoe werk je meestal?
In het begin ging ik veel met de auto op pad. Ik struinde dan met name rond in het Lauwersmeergebied, bij de waddenkust en in het landelijk gebied in Noord-Groningen. In die tijd ging ik ook wel eens ergens staan en afwachten. Door tijdgebrek doe ik dat helaas niet vaak meer. Daarnaast is het aantal vogelfotografen de laatste jaren behoorlijk toegenomen waardoor ik het soms simpelweg te druk in een gebied vind. Ik merk dat ik iets meer de rust zoek. Sinds vorig jaar fotografeer ik veel vanuit een schuilhut in het weidevogelgebied waar ik ook weidevogels bescherm. Dat vind ik prachtig. Het geeft me een unieke mogelijkheid om het gedrag van weidevogels te observeren en fotograferen. Ook voor experimenteren is er dan meer ruimte.
En heel dubbel: soms zoek ik ook de drukte op om bijvoorbeeld een zeldzame vogel te fotograferen waarvan je bij voorbaat weet dat je niet de enige aanwezige bent. De sperweruil onlangs in Zwolle is daar een goed voorbeeld van.

Een mooi voorbeeld van gewoon ergens staan en afwachten. In dit geval in de haven van Lauwersoog waar dwergmeeuwen en zwarte sterns voor mijn neus rond dwarrelden.

Sinds vorig jaar fotografeer ik vanuit een schuiltent in het gebied waar ik weidevogels bescherm. De grutto’s buitelen soms al vechtend bijna mijn tent in. Op deze foto een vrediger moment na een uitgebreid bad.

Hoe en wanneer ben je begonnen met fotograferen?
In mijn jeugd was ik altijd al in vogels geïnteresseerd, maar toen ik ging studeren verdween dat naar de achtergrond. Pas in 2003, toen ik met mijn vriendin in Noord-Groningen ging wonen, laaide de interesse weer op. Dit kwam vooral omdat ik destijds het vogeleldorado Lauwersmeer ontdekte. In 2005 begon ik met digiscoping maar dat was niks voor mij. Al snel kocht ik toen een ‘grote lens’ omdat ik zag dat vele fotografen daar prachtige foto’s mee maakten. Dat wilde ik ook, dat wist ik zeker. Echter, ik wist nauwelijks iets van foto-apparatuur en fotograferen, laat staan bewerken. Dus daar zat ik dan met allerlei dure apparatuur waarvan ik amper wist hoe het werkte. Terugkijkend nogal bizar, vind ik. Via internet en websites als birdpix heb ik toen stap voor stap een hoop geleerd door te kijken hoe andere fotografen dingen deden. Zo heb ik mezelf een en ander aangeleerd door veel te oefenen en dus veel in het veld te zijn.

Ik ben dol op de combinatie besjes-sneeuw-vogels. Tijdens strenge winters struin ik graag rond in het Lauwersmeergebied waar kramsvogels en koperwieken zich massaal tegoed doen aan bessen.

Wat zijn je favoriete plekjes?
In mijn begintijd was ik het meest te vinden in het Lauwersmeergebied en de waddenkust. Daarna kwam ik ook steeds vaker in het gebied rond Eemshaven: een surrealistische omgeving waar de bizarre combinatie van (veel!) windmolens, landbouw, industrie en waddenkust mij aantrekt en waar verrassend veel vogelleven aanwezig is. Waar ik in het begin alleen maar vogels op de foto wilde hebben, leerde ik hier hoe interessant het kan zijn om juist ook de omgeving in de foto te betrekken. Ik merk dat ik die contrasten van natuur en culturele/industriële elementen steeds interessanter vind om vast te leggen. Sowieso kijk ik steeds meer naar mogelijkheden om vogels en mensen op de foto te krijgen. Vorig jaar kreeg ik hiervoor wel een hele mooie kans tijdens een trip langs de Galápagos-eilanden in Ecuador. Dat was natuurlijk ook niet heel moeilijk, aangezien de dieren en mensen hier in harmonie met elkaar leven. Eén van de mooiste voorbeelden hier vond ik een tafereeltje van de zeldzaamste meeuwen ter wereld (de lavameeuw) die het zwembad deelden met hotelgasten.

Lavameeuwen met hotelgasten in het zwembad op het Galápagos-eiland Santa Cruz.

Een groepje brandganzen vliegt (ogenschijnlijk) rakelings langs een windmolen in de buurt van Eemshaven.

Doe je nog aan andere vormen van fotografie?
Een paar jaar geleden heb ik een macro-lens gekocht, maar die ligt sindsdien nog redelijk onaangeroerd in de kast. De vogels blijven toch telkens weer trekken…

Heb je nog een leuke anekdote m.b.t. je fotografie?
Tijdens het fotograferen van een krombekstrandloper in Holwerd (september 2008) lag ik plat op mijn buik in de drab van het wad. Schrijfster Ana Buren van de vogelclub Avifauna Groningen zag mij liggen en schreef daar een vermakelijk stukje over waarin ze schrijft dat ze een aangespoeld lijk zag. Weliswaar met een vette knipoog, maar ze heeft er een prachtig verhaaltje van gemaakt.

Tijdens vakanties in Zuid-Frankrijk (Camargue) ging ik vaak op zoek naar de combinatie koereiger-Camargue-paard.

Wat vind je van Birdpix?
Met name in mijn begintijd heb ik een hoop geleerd via Birdpix en plaatste ik ook redelijk veel foto’s. Er ging hier een wereld voor me open en ik blijf het een indrukwekkend platform vinden waar ik dagelijks nog even kom buurten. Ik plaats momenteel wel minder foto’s, maar dat komt volgens mij ook omdat je kritischer naar jezelf wordt. Het valt me op dat het niveau in de vogelfotografie in korte tijd enorm omhoog is gegaan. Ik ben benieuwd hoe de toekomst eruit ziet voor websites in het algemeen en Birdpix in het bijzonder. De afgelopen tijd vond al een flinke verschuiving (of aanvulling?) plaats naar social media zoals Facebook waar ook legio fotografen hun ding nu laten zien. Leuk allemaal, hoewel ik op facebook wel eens last heb van een ‘inflatie-gevoel’; sommige fotografen weten van geen ophouden en etaleren hun producties naar mijn smaak wat al te gretig en te vaak. Zowel hier als op social media denk ik dan wel eens: mag het een onsje minder? Op deze plek wil ik trouwens ook graag gebruik maken van de mogelijkheid om de moderators te bedanken voor hun tomeloze inzet op dit forum! Petje af.

Eén van de meest onderschatte Europese landen om vogels te fotograferen is volgens mij Portugal. Niet alleen op het vasteland is veel te zien, maar zeker ook tijdens boottochten op de Atlantische Oceaan. In 2011 was ik er met Jan Bosch, maar konden we helaas geen pelagische tochten maken vanwege de harde wind. Twee jaar eerder was ik er met een collega en kon ik tijdens een tochtje deze foto maken van een Kuhls pijlstormvogel.

Beste foto

Eén van mijn mooiste vogelervaringen ooit: magische spreeuwenwolken boven het Lauwersmeergebied.
Waarom is dit je beste foto?
Nog even afgezien van de foto: alleen al het moment was adembenemend en magisch. Ik vind de combi van een magische, vervormende spreeuwenwolk en het ‘harde’ culturele element van een (lege) weg hier goed gelukt. Waar ‘wij’ wegen nodig hebben om ergens te komen, hebben vogels de vrijheid om zich overal te bewegen. Die twee elementen kruisen elkaar letterlijk in deze foto.

Hoe heb je hem genomen?
Staand vanuit de berm langs de weg waarop ik kwam aanrijden toen ik dit zag. Mijn auto stond nog nooit zo snel stil in een berm…

Wat kan er beter aan?
Misschien had de spreeuwenwolk wat betreft compositie nog iets hoger gekund. Daarnaast komt de vliegtuiglijn bovenin niet helemaal goed uit de verf.

Wie zou je volgende maand tot fotograaf van de maand willen benoemen en waarom?
Voor de maand juni wil ik graag Sieb (niet zijn echte naam) voordragen. Hij heeft een intrigerende manier van kijken en fotograferen: kunstig, origineel en verrassend. Zijn foto’s hebben wat mij betreft een eigen ‘handtekening’, en daar heb ik veel bewondering voor. Zijn foto’s vind ik een aanwinst voor Birdpix waar ik met veel plezier en lang naar kijk. Ook ben ik gewoon benieuwd naar zijn verhaal.

Wij gebruiken de volgende cookies: