Hoi Monika,
Je zegt dat het nog even afwachten is wat je eigen stijl zal worden, maar de stilte, ruimte en rust in je foto's vind ik al heel herkenbaar.
Maak je eigen foto's schrijf je; goed om daar zo af en toe aan herinnerd te worden. Je drieteen in de branding is er een lekker eigenwijs voorbeeld van. Ik vind het een mooi beeld, maar kan me de bedenkingen van de moderatoren ook wel voorstellen.
Bedankt voor je verhaal!
Groet,
Bert _________________ Nikon
Leuk een keer een vrouw als fotograaf van de maand. En niet zomaar één; maar je bent iemand met een heel eigen stijl en een sterk oog voor compositie en detail.
Ook zijn je foto's erg origineel. Erg leuk ook om je verhaal te lezen.
Leuk ook om te horen dat je tegen vogels praat (ikzelf praat tegen alles wat leeft; zelfs insecten). Zou dat een vrouwending zijn?
Bij dit interview heb je erg mooie foto's uitgekozen.
De Kluut in kleuren vind ik echt oogstrelend, de Eiders, Meerkoet dan zee (ook de titel is super), het zwanenalfabet; ze zijn allemaal heel verschillend maar allemaal heel mooi.
De schommel vind ik ook erg geslaagd.
Ik zou zeggen; ga zo door en schotel ons je mooie beelden voor.
Hartelijk dank voor jullie aandacht en lieve woorden. Als ik aan een minderwaardigheidscomplex had geleden, was ik nu wel hersteld . Zoveel leuke en positieve reacties!
Als je mij ooit tegenkomt in het 'veld' spreek me aan, okay?
Allemaal veel plezier met de natuur, de vogels en de creativiteit!
Groeten
Monika _________________ Nikon D7200, 300mm+1.4 en nog het een en ander...
Gender: Male Age: 73 Joined: 30 May 2013 Posts: 25 Location: Nunspeet
Posted: Fri 05 Sep 2014, 14:09 Post subject:
Een verlate ode aan Monika...
Ze zoekt naar zachtheid, stilte en ruimte.
Met deze ingrediënten kan een leven compleet gevuld worden.
Er ligt altijd liefde in opgeslagen. Volmaakter kan een leven niet worden.
Lang heb ik door haar grenzeloze oeuvre gedwaald. Steeds bleef ik haken achter dezelfde, niet alledaagse, Birdpix-foto van Monika.
Deze foto van Monika!
Met dit beeld opende ze mijn woordenweefsel, dat ik met een onzichtbare traan heb weggeschreven:
Laden vullen
Een stil kind steekt de oosterkim over
het stapt een ander hoofd binnen
een kamer zonder vensters, waar
niets begint, ook niets eindigt
alles is er vederlicht
zoals jonge wijn van de eerste pluk
de dunne wanden transparant
takken van buiten spiegelen
als ranke balken tegen de zoldering
alleen een verlaten schommel
vult de ruimte met de trillingen
van gepasseerde seizoenen
trage bewegingen scharnieren
eindeloos door een melange van tijden
waarin alle momenten worden stilgezet
klaargezet om lege laden te vullen
met in maanlicht gemaaide herinneringen.
*** *** ***
Nog steeds verkeer ik in het genot van de prachtige fotoreeks!
Met dankbare groet, schommelende gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
'Waar licht het landschap raakt' _________________ 'Waar de streling van het woord,
de kracht van kale zinnen
en de gesel van het schrift,
samenvloeien en versmelten
tot het onleesbare'
You cannot post new topics in this forum You cannot reply to topics in this forum You cannot edit your posts in this forum You cannot delete your posts in this forum You cannot vote in polls in this forum