Birdpix.nl :: View topic - FvdM sept 2015 Cees Uri

Wijnand van Buuren

Gender: Male
Age: 74
Joined: 24 May 2010
Posts: 328
Location: Veenendaal
Offline

Posted: Mon 31 Aug 2015, 23:03 Post subject: FvdM sept 2015 Cees Uri

Korte bio

Naam: Cees Uri
Leeftijd: 58
Woonplaats: Dedemsvaart
Beroep: directeur openbaar primair onderwijs
Andere hobby's: Lezen, kweken Australische parkieten, voetbal.
Gebruikte apparatuur: Canon 1D Mark III, Canon EF 600mm L4 USM IS, Gitzo GT5541LS, Wimberley schommelkop
Website: www.ceesuri.nl (moet nodig geactualiseerd worden)

Foto’s op Birdpix

Interview

Waarom vogelfotografie?
Al sinds mijn jeugd ben ik gefascineerd door de natuur en speciaal door vogels. In mijn vrije tijd probeerde ik zoveel mogelijk in de bossen te vertoeven om daar naar vogels te kijken. Uiteindelijk kreeg ik steeds meer behoefte vogels en dieren vast te leggen. Eerst met een super 8 mm camera, om vervolgens na een lange weg uit te komen bij mijn huidige apparatuur.

Een geheimzinnige reigersoort. Met een strenge winter is deze vogel genoodzaakt zijn natuurlijke schuwheid te laten varen en zijn geluk te beproeven bij een wak. Deze keer midden in een drukke woonwijk.

Natuurfotografie is voor mij een passie geworden. Een mooie bijkomstigheid is dat ik collega fotografen tegenkom, met wie ik in sommigen gevallen een vriendschap heb opgebouwd en die mij inspireren om op een andere manier met natuurfotografie om te gaan.

In die tijd misschien wel de meest gefotografeerde vogel. De sperweruil verbleef niet al te ver van mijn woonplaats. Na een succesvolle jacht vloog de uil recht op mij af.

Wat is het leuke aan vogelfotografie?
Je bent in de natuur. Heerlijk er op uit. De voorbereidingen, de spanning of het ook gaat lukken wat je in gedachten hebt. Ook de teleurstelling dat het niet geworden is, wat je ervan had verwacht hoort daar bij.

Met name door het baltsgedrag een van mijn favoriete vogels. Een vrij klassieke plaat. Het synchroon lopen van beide snavels geeft de foto m.i. toch wat extra’s.

Het prachtige schouwspel wordt nog eens versterkt door deze houding.

Wat zijn de minder leuke kanten?
Eerlijk gezegd ervaar ik niet zoveel minder leuke kanten. Je bent met je passie bezig en daar horen ook teleurstellingen bij. Een minder leuke kant is dat je nogal eens gestoord wordt. Meestal is het goed bedoelde interesse, maar toch ook vaak automobilisten die al luid claxonerend met enorme snelheid langs je heen rijden.

De steenuil is een van mijn favoriete vogels om te volgen en te fotograferen. Het vrouwtje ving een muis en ging op de rand van het oude giertankje zitten. De brandnetels maken het totaalbeeld af.

Wat is je specialiteit?
Een echte specialiteit heb ik niet. Ik probeer mij steeds verder te ontwikkelen van een registratiefotograaf naar een natuurfotograaf. Ik probeer een zo mooi mogelijk standpunt in te nemen en kijk naar een zo fraai mogelijke compositie.

Uren zitten wachten in je kleine schuiltentje. Nog steeds erg bewolkt. Omstreeks 21.30 uur komt toch de zon voor een klein kwartiertje tevoorschijn. En dan verschijnt op dat moment toch nog het vrouwtje.

Wat kenmerkt jouw foto’s?
Ik probeer zoveel mogelijk emotie in mijn foto’s te leggen. Ik ben mij ervan bewust dat dit soms lastig is te vertalen in mijn foto’s naar anderen. Heel vaak is het ook je eigen beleving wat je hebt bij het maken van een foto’s.

Een steenuiltje in een klassieke setting.

Hoe werk je meestal? Vanuit een schuilhut? Loop je rond?
Ik werk zowel vanuit schuilhutten, als vanuit de auto. Mijn voorkeur gaat naar de auto uit. Je hebt je eigen vrijheid en je bent uiteraard niet beperkt in je beweging. Elke keer is het weer anders. Ook al ken je het gebied nog zo goed.
Schuilhutten hebben de laatste jaren een enorme ontwikkeling ondergaan. Met name Han Bouwmeester heeft door zijn grote deskundigheid hier grote invloed in gehad. Een prima ontwikkeling. Je kunt zonder verstoring de vogels van een mooie afstand fotograferen. Verder heb je de mogelijkheid je visie en setting te bepalen. Ik maak dan ook regelmatig gebruik van hutten. Sinds enige tijd bezit ik samen met een vriend op een oud landgoed een eigen hut. Op korte afstand van ons huis kan ik nu wanneer ik wil daar terecht.

Een lang gekoesterde wens; een volwassen mannetjes sperwer te fotograferen. Het zijn de indringende blik en de fraaie kleuren die mij zo fascineren.

Hoe probeer je verstoring te voorkomen terwijl je die mooie foto maakt?
Natuurfotografie zonder verstoring is naar mijn mening een illusie. Vanuit een goed geoutilleerde schuilhut gekoppeld aan goed gedrag van de fotograaf zal die verstoring minimaal zijn.
Ik probeer altijd het belang van de vogel voorop te stellen. Toch lukt dit zeker niet altijd en vertoont de vogel toch vluchtgedrag. Voldoende afstand bewaren, geen verstoring in het leefgebied, geen nestfotografie zijn een aantal regels die ik mijzelf opleg.

Het vogeltje zat geen moment stil. Een kort moment ging dit exemplaar dwars zitten en liet als bonus zijn kuifje nog even mooi zien.

Wat zijn je favoriete plekjes?
Naast vogelfotografie ben ik een zeer gepassioneerd hertenfotograaf en -liefhebber. Ik kom dan ook heel graag op de Veluwe en om de paar jaar ga ik naar Jaegersborg in Denemarken. Vogels fotografeer ik het liefst in poldergebieden zoals De Onlanden, De Oostpolder en het Lauwersmeergebied.

Een intrigerende vogel. Ik was deze middag samen met Wilfried Solarz op pad. We hebben een aantal uren geweldig kunnen genieten van dit exemplaar.

Wat is je droomsoort/-gebied?
Ik heb een grote voorliefde voor roofvogels en uilen. Het gedrag en de zeggingskracht van deze vogels vind ik geweldig.
Ik zou ooit nog eens heel graag naar Hokaido willen afreizen om daar de Stellers arend te fotograferen.

Soms is 600mm teveel om de vogel in zijn geheel te fotograferen. In dit geval vind ik het niet hinderlijk. Het groene blaadje op de kop van de buizerd geeft de foto wel een leuk accent.

Het is voor mij de compositie en de dreigende lucht die deze foto voor mij een extra waarde heeft. Een drietal reigertjes vertoefde al lange tijd in de polder. Deze keer gingen de vogels met de koeien mee richting stal. Met toestemming van de boer mochten we de reigers achter de stal fotograferen.

Heb je een fotograaf die je erg inspireert? Zo ja, welke?
Ik kan enorm genieten van de perfectie van Edward van Altena en de creativiteit van Ton Döpp. Franka Slothouber en vooral ook Hans Menop zijn fotografen die mij enorm hebben geïnspireerd en dat nog steeds doen. Zij hebben mij vooral geleerd heel anders naar vogels te kijken; als fotograaf en veel minder als waarnemer. Een proces waar ik nog steeds druk mee ben en zeker nog lang niet ben uitgeleerd. Fascinerend hoe je, in combinatie met de techniek, nieuwe dingen kunt ontdekken en vastleggen.

Voor deze hop heb ik een behoorlijke afstand gereden. Normaal zoek ik mijn onderwerpen in de nabijheid. Voor deze hop wilde ik graag een uitzondering maken. Al vrij snel het gazon gevonden waar deze hop veelvuldig foerageerde. Plat op de buik voor het lage standpunt en dan het geluk hebben dat de hop een vette emelt miste en uit ergernis een kort moment zijn kuif ontvouwde.

Heb je nog een leuke anekdote m.b.t. je fotografie?
Tsja wat is leuk. Ik heb enige jaren geleden een aantal maanden een klapekster bij ons in de buurt gevolgd. Enthousiasme en passie kunnen dan wel eens uit de hand lopen. Om de klapekster in mijn ogen vanuit een beter standpunt te kunnen fotograferen, zag ik een lantaarnpaal volledig over het hoofd. Resultaat; de rechterkant van de auto flink beschadigd. Het thuisfront was not amused over de gevolgen.

De vogel die ik langere tijd heb kunnen volgen op een van zijn favoriete uitkijkposten.

Wat vind je van Birdpix?
Al langere tijd ben ik hoofdzakelijk bezoeker van de site. Ligt dit aan Birdpix of aan mij zelf? Het ligt hoofdzakelijk bij mijn eigen gebrek aan motivatie om mijn foto’s aan te bieden. Het komt er gewoon niet echt van. Als ik het wel doe is het hoofdzakelijk op een sneller medium als Facebook. Ik heb de indruk dat er meer fotografen zijn die gekozen hebben voor bijvoorbeeld Facebook. Toch weet ik zeker dat een site als Birdpix een vooraanstaande rol speelt. Het is nog steeds een prima site waar vogelfotografen elkaar digitaal kunnen ontmoeten en waar men elkaars werk kan beoordelen.

Dezelfde vogel in de braamstruik waar hij zijn gevangen prooien op spietste. De vogel reageerde na een zekere tijd geheel niet meer op mijn auto. Meerdere malen ving hij naast de auto muizen.

Beste foto?
Ik weet het, het is een cliché; mijn beste foto heb ik zeker nog niet gemaakt. De foto van de klapekster met muis wil ik hier toch graag noemen. De foto kan zeker beter. Het is echter voor mij persoonlijk een foto van veel waarde. Dit exemplaar heb ik, na een tip van Martijn Horsten, een aantal maanden vrij intensief kunnen volgen. Je leert de vogel in zijn gedrag goed kennen. In je hoofd ontwikkelt zich een concept hoe en waar je deze vogel heel graag zou willen vastleggen. Op een heel grauwe en regenachtige middag stond ik weer eens op een vooraf gekozen locatie te wachten. Uiteindelijk kwam de klapekster, ving een muis vlak naast de auto en ging vervolgens triomfantelijk met deze muis een korte tijd voor mij poseren. Achteraf had ik minder moeten overbelichten, maar toch ben ik tevreden over het resultaat en de beleving van deze gebeurtenis.

Wie zou je volgende maand tot fotograaf van de maand willen benoemen en waarom?
Ik zou heel graag Jakob Keun als fotograaf van de maand willen voordragen. Jakob is een prettig mens en een zeer fijne collega fotograaf. Iemand met veel passie voor vogels. Hij is elke dag wel in het veld om vogels te spotten en te fotograferen. Ik vind dat Jakob zich de laatste periode als fotograaf prima ontwikkelt. Waar hij eerst vooral alleen naar de vogel keek, is hij nu veel meer bezig met het totaalplaatje. Ik denk dat het voor zijn zelfvertrouwen en motivatie heel goed is, dat hij de volgende fotograaf van de maand wordt.

Technisch gezien kan er zeker het een en ander verbeteren aan deze foto. Het is voor mij echter een uit een serie waarbij de beleving het allerbelangrijkst was. Hetzelfde exemplaar had ik een week daarvoor op minder dan 10 meter afstand kunnen fotograferen met een gele kwikstaart als prooi. Een week later was ik weer in hetzelfde gebied aanwezig. Op een gegeven moment vroeg een vriend zich af waarom die eend zich zo vreemd gedroeg. Het bleek echter de havik te zijn die verwoede poging ondernam een eend te verdrinken. In de auto zijn wij, o.a. Wies en Karel Vink, getuige geweest van deze strijd. Na anderhalf uur had de havik voldoende gegeten en vloog weg. Dit alles op nog geen tien meter. Dit maak je maar eens in je leven mee.

Wij gebruiken de volgende cookies: