Ik vind het een prima opdracht en ik zou niet weten hoe je er geen uitdaging uit zou kunnen halen. Vandaag eens bezig geweest, en ik ken mijn tuintje nu toch wel elke centimeter. Piepklein, hier en daar wat eten voor de vogeltjes, de eigen katten die het tuintje met ze zullen moeten delen en in de gekste hoekjes soms wonderlijk genoeg een heggenmusnest. Mogelijkheden genoeg daar, maar een echt mooie foto, in deze tijd, dat wordt echt lastig. Maar sinds best wel lange tijd staat naast mijn pc weer een statief met camera schietklaar voor het raam, en een fraai plaatje maken op die manier is niet te vergelijken (denk ik) met uit een schuilhut. Waslijnen die voor mijn neus hangen, slecht licht, veel obstakels. Echt wel een enorme uitdaging. Natuurbeleving in de prachtige zin van het woord is het niet nee, maar dat kleine oppervlak geeft zo enorm veel plezier. Gewoon terwijl ik een beetje aanrotzooi in huis. Ga ik de deur uit met de camera dan zie ik vlakbij, zonder dat er ook maar iets van plantsoen is hier in de buurt, allerlei kleins dat in de bomen zit of de geveltuintjes heeft ontdekt. Daar zul je het als stadbewoner mee moeten doen op dagelijkse basis. Ik ben er meer dan tevreden mee. En ga proberen of er iets moois te fabrieken valt. Tot nog toe is er nog niks gelukt .....
grtz, josephine