Jawel maar ik begrijp best wat Johannes bedoelt. Je draagt zo'n ding toch makkelijker mee dan een prime, ook al is het maar die 300 mm. Als je ingewikkelde klauterpartijen moet maken kan het toch ook veiliger zijn.
Ik heriinner me een klauterpartijtje in Bretagne, bij Cap Fréhel. Vlak voor de kust heb je een rots met een kolonie zeekoeten en alken die vlak bij zitten, als je tenminste een stukje naar beneden durft. Gosse durfde dat, natuurlijk, en ik stond daar te bibberen tot ik dacht: wat de hek, als hij mag, dan ik ook, dus, me vasthoudend aan dunne sprietjes, de camera schuin over de schouder en de sandalen zo strak mogelijk vast gegespt, ben ik het paadje afgegaan. Zo'n 5 meter naar beneden, en onder me rots en water waarvan je niet wilt weten hoe diep, waar Gosse een richeltje had gevonden hebben we toen, leunend tegen de wand, onze plaatjes geschoten.
Toen naar boven! Je begrijpt, dat durfde ik niet meer, omdat ik nu zag hoe steil en hoog het was. Gosse heeft mij toen gered, door eerst zijn camera boven neer te leggen, naar beneden te komen om mijn camera op te halen, en mij de kans te geven om zonder camera naar boven te klauteren.
Vergeet ik nog te zeggen dat, toen we daar stonden, een klipgeit (of was het een fransman) tegen ons zei: attention sur les falaises!
Maar ik dwaal af. Ik bedoel maar, sommige dingen durf je toch beter aan zonder een forse camera aan je nek, of die nu 2 of 3 kilo weegt. Zo'n dingetje in je zak kan dan net het verschil maken.
Ja toch?
Dit wetenden, en ervaren hebbende, zou ik graag weer naar die falaises toe, en met mijn nieuwe spulletje mijn foto's maken. Maar of Gosse voor een tweede maal mijn held wil spelen weet ik niet ...
grtz. josephine