Birdpix.nl :: View topic - FvdM januari: Karel Mauer

Arjen Drost

Gender: Male
Age: 47
Joined: 06 Dec 2004
Posts: 2329
Location: Groningen
Offline

Posted: Sun 01 Jan 2012, 0:54 Post subject: FvdM januari: Karel Mauer

Korte bio
Naam: Karel Mauer

fotograferen is echt afzien … (foto: Tilly Nobels)

Voordat je met dit interview begint, wil ik van de gelegenheid gebruik maken om Daan te bedanken dat zijn keuze op mij is gevallen. Bij een “fotograaf van de maand” ga ik er stiekem van uit dat de lezer ook iets meer wil weten over de man (of vrouw) achter de camera. Daarom zal ik hier en daar wat informatie geven waar in dit interview niet expliciet naar gevraagd wordt. Misschien kan ik dan bijvoorbeeld Josephine geruststellen die zich in “Willen fotograferen wat leren ?” zich afvraagt of mensen die niks in hun profiel zetten misschien geheimzinnig doen wink. Ik heb daar juist weinig ingezet omdat ik niet in een hokje gestopt wil worden.
Om maar te beginnen met wat Daan zegt over mij; “hij vaart zijn eigen koers”. Dat klopt. Ik ben een echte einzelgänger die bovendien eerder achter dan voor de coulissen wil staan. Hoewel ik vanuit de vogelaarswereld en het fotogafiecircuit aardig wat mensen ken, doe ik daar eigenlijk verder vrij weinig mee……
Voorts ben ik getrouwd met Tilly Nobels en heb twee fantastische kinderen; Katie van 24 en Dylan van 20 (die inmiddels beter schildert dan ik op die leeftijd) en een nog fantastischer schoonzoon Marten (hij is immers vogelaar/twitcher én vogelfotograaf in-spé ! Smile

)
Leeftijd: bijna 58 (deze maand nog), en voor degeen die daar iets mee kan, ik ben Waterman.
Woonplaats: Almere, nu al weer bijna 30 jaar. Daarvoor vier jaar Hilversum en geboren en getogen (ca 20 jaar) te Schiedam. In Schiedam is mijn voorliefde voor weide- en kustvogels ontstaan.
Beroep: docent Beeldende Vorming op een brede scholengemeenschap (eigenlijk docent Tekenen). Ik werk vier dagen zodat ik op vrijdag lekker mijn eigen dingen kan doen.
Andere hobbies? Tekenen en schilderen van vogels, maar om dat nou gewoon alleen maar een hobby te noemen ….verder alles wat met vogels te maken heeft (maar zoals ademen geen hobby is, is met vogels bezig zijn ook allang geen hobby meer te noemen).
Gebruikte apparatuur: Canon
Website: niet meer, website had ik slecht bijgehouden en is komen te vervallen. Misschien moet ik mijn zoon maar een nieuwe voor me laten bouwen. Het laatste halfjaar ben ik vaak te vinden op Facebook, daar bezoek ik regelmatig Africa-Birds&Birding en plaats daar foto’s die ik tijdens mijn vakantie in Zuid-Afrika gemaakt heb. Het grappige is dat ik met enige regelmaat Zuid-Afrikanen moet helpen met de determinatie van hun eigen vogels.
Foto’s op Birdpix

Interview
Hoe en wanneer ben je begonnen met fotograferen?
Ik ben blij dat je deze vraag dit keer als eerste stelt, het geeft mij namelijk de kans om iets over mijn historie als vogelaar/fotograaf te vertellen; de achtergrond waartegen je mijn foto’s kunt bekijken. Mijn eerste vogelfoto maakte ik met iets van een boxje of agfa-clack toen ik met mijn ouders op een boerderijtje zat ergens in Drenthe. Ik was toen een jaar of 11, 12. Een paar Steenuiltjes was mijn target. Uiteraard waren de vogels slechts met een loupe op de foto’s terug te vinden, maar toch…de start was gezet.

Op mijn eerste vogelfoto’s waren de Steenuilen amper terug te vinden. Zo’n kleine 40 jaar later staat ie er nog steeds klein op, maar nu bewust en in het landschap geplaatst

Mijn vogelloopbaan loopt van nestkasten controleren, ringen met mensen van de Vogelwacht Rijnmond, inventariseren, redactiewerk NJN SchieVla (lid geworden vanwege de leuke meiden die er rondliepen), twitchen, lay-out Dutch Birding in de eerste 10 jaar, redactiewerk Grauwe Gans, zes jaar lid CDNA en als rode draad daar doorheen gewoon vogelen binnen en buiten de regio.
Het vogelen stond op de eerste plaats maar wel altijd met de camera aan mijn zij (als eerste een Practica met een 400mm Tokina of iets dergelijks). Mijn vriendenkring bestond uit vogelaars of op z’n minst mensen die een meer dan gemiddelde belangstelling voor vogels hadden. Zo ging ik samen met onder andere René Pop in 1970 naar het legendarische Kralingen Popfestival.
De eerste echte “vogellens” (eigenlijk ontworpen voor sportfotografie), inmiddels fotograferend met Nikon boddies, was een Novoflex met verwisselbare koppen van 400 en 560 mm (Leitz), aangeschaft van mijn eerste salaris. Overstap op digitaal kwam in 2004 (een Canon 300D), waar Birdpix waar ik toen kennis mee maakte, toe heeft bijgedragen. Eerst nog met de Novoflex erop, korte tijd later gevolgd door een 300mm, en weer een tijd later met een 500mm. Min of meer met de overstap naar digitaal heeft de fotografie weer een boost gekregen en is daardoor meer en meer op de eerste plaats gekomen.

Waarom vogelfotografie?
Hoewel al een flink aantal jaren de fotografie hoofdzaak en geen bijzaak meer is als ik het veld in ga, wil ik me –hoe vreemd dit ook klinkt- niet echt een fotograaf noemen. Ik heb nog steeds meer aandacht voor mijn onderwerp dan voor de techniek. In tegenstelling tot mijn kennis over vogels kan ik –wat ik sommige mensen wel zie doen- niet zomaar allerlei specificaties van allerlei typen camera’s noemen of alles uit mijn fotobewerking halen. In het veld speel ik te weinig met de instellingen of mogelijkheden van de camera.
Maar, dat is natuurlijk nog geen antwoord op de vraag. Ik weet het. Misschien is het antwoord wel simpelweg omdat dit in het verlengde ligt van mijn belangstelling voor vogels. Maar zie ook de volgende vraag (oh nee, ik kan natuurlijk niet weten welke vraag je nu gaat stellen).

Wat is het leuke aan vogelfotografie?
Wat is er nou niet leuk aan ? De basis van “het leuk vinden” ligt ‘m natuurlijk in het bezig zijn met vogels, het vastleggen van wat je ziet en meemaakt. Omdat je je focust op een onderwerp ben je anders bezig –niet beter, maar anders- dan gewoon een dagje vogelen of achter een zeldzame soort aangaan. Om een voorbeeld te geven: liever sta ik in mijn eentje aan de Dodaarsweg. Toch, als ik zie wat er allemaal rondvliegt en wat er gebeurt of mogelijk staat te gebeuren (en zeker als ik dit door mijn zoeker zie) zie ik totaal die 30 auto’s niet meer. Ik geniet in stilte. Wat dat betreft denk ik er dus totaal anders over dan de mensen die met stelligheid beweren dat dit soort activiteiten niets met natuurbeleving te maken zou hebben.
De gemaakte beelden (maar ook de belevenissen erbij) kunnen naderhand met anderen gedeeld worden (om maar een modewoord te gebruiken). Hoewel de drijfveer om te fotograferen in eerste instantie een puur persoonlijke is –ik doe het voor mezelf en niet voor iemand anders- kan geen enkele (creatieve) uiting zonder publiek. En, laten we eerlijk wezen, als het publiek je werk waardeert streelt dit toch je ego ? Of niet soms ?
Het in het veld zijn, weg van de beknellingen van alledag, het alleen zijn met je eigen “ik” en ondertussen genieten van alles wat de natuur te bieden heeft, is misschien wel het belangrijkste fundament onder mijn vogelfotografie (hé, toch een softie die aan mediteren doet ?).

Wat zijn de minder leuke kanten?
Oh ja, die vraag had ik hiervoor zelf ook al gesteld. Aan de activiteit zelf zitten wat mij betreft niet echt minder leuke kanten. Bijkomstige minder leuke kanten zijn wellicht het toenemend aantal mensen die vogels wilen fotograferen (met name in schuilhutten op momenten dat er iets te beleven valt), de immer aanwezige files waardoor ik geen zin (meer) heb om de Flevo uit te gaan, de Flevo die steeds minder aantrekkelijke plekjes kent, het gebrek aan tijd om werkelijk iets uit te diepen.
Fotografisch frustrerende momenten –dus toch ook minder leuke kanten- is als je denkt dat je dé foto te pakken hebt, maar er blijkt nét dat koppie verkeerd te zitten, of nét een sprietje ervoor, of nét onscherp. Of op een stille plek, op het moment-suprème, komt er net een fietser of wandelaar langs die de vogel doet opschrikken. En het ergste is als de niets vermoedende passant dan ook nog komt vragen “wat bent u aan het fotograferen ?” (“Nou op dit moment totaal niks dankzij u” denk ik dan bij mezelf).
Ah…nu ik zo zit te denken, de soorten die niet het hele jaar door voorkomen zijn wellicht een minder leuke kant aan vogelfotografie. Als je iets hebt voorgenomen te doen (bijvoorbeeld het fotograferen van vliegende Koekoeken) en het lukt niet, dan moet je weer een jaar wachten.

Wat is je specialiteit?
Lastige vraag. Als het op vogels aankomt dan zou ik zeggen dat vooral kust- en moerasvogels mijn voorliefde hebben (ik heb niet zoveel met bossen).
Ik probeer vaak vluchtbeelden te maken. In het verleden heb ik regelmatig gehoord dat aanvliegende vogels echt mijn ding was. Ja, dat vind ik inderdaad leuk en een uitdaging om ze te pakken als ze recht op de camera komen gevlogen. Maar of dat nou een specialiteit is … ik doe het als de omstandigheden er naar zijn (en dan grijp ik mijn kansen ook), ik ga er niet speciaal voor de deur uit met het idee “nu ga ik aanvliegende vogels fotograferen”.

Niet alleen het aanvliegen maar ook het spel van schaduwen op het lichaam van deze Kokmeeuw werkte mee

Bij deze Knobbelzwaan heb ik ervoor gekozen om hem sterk aan te snijden en in een vierkant kader te plaatsen. Komt daardoor krachtiger over vind ik.

Het pakken van gedragingen is een andere voorliefde van mij. Ik ga niet voor de esthetiek van vogel op tak tegen egale achtergrond (hoewel ik die niet schuw) omdat dat in mijn beleving niet beantwoordt aan de werkelijkheid zoals ik die meemaak. Gedrag is een moment uit het leven dat een verhaal vertelt over het onderwerp. Dat een foto verhalend moet zijn heb ik wel vaak in mijn hoofd zitten, dat wil niet zeggen dat al mijn foto’s dat per sé ook moeten zijn.

Voorbeeld waarin een foto verhalend kan zijn. Een Kokmeeuw probeert waarschijnlijk een Scholekster zijn prooi af te pakken. Hoe zal het aflopen?

Verder pak ik alles wat ik interessant vind, je kunt mij dus een opportunist noemen. Dat kan te maken hebben met houding, leuke onderdelen in het kleed die een vogel ineens laat zien, het kleed zelf (hier komt de vogelaar in mij naar voren), de plaats in een omgeving, sfeer, vlakverdeling, relatie met mens, noem maar op. Een echte specialiteit heb ik niet (of het moet zijn dat ik deze niet heb).

Nonnetje kwam niet dichterbij, maar het spel van het water met de golf die door de vogel werd achtergelaten beviel me wel.

Wat kenmerkt jouw foto’s?
Nog zo’n lastige vraag. Ik denk niet dat mijn foto’s zo kenmerkend zijn dat je meteen roept “da’s een echte Mauer”. Voor een deel komt het omdat er in mijn verzameling sprake is van een zekere diversiteit. Ik wil me niet laten vangen door één speciale manier van fotograferen. Als je de foto’s bekijkt die ik op BP geplaatst heb dan denk ik dat naast eerder genoemde vluchtplaten, gedrag en diversiteit ook humor een terugkerend thema is (misschien dat iemand zich nog de Winterkoning met de Smurfen herinnert).
Aardig voorbeeld is wellicht wel de schijtende vogels die ik in het verleden met enige regelmaat plaatste. Bij een onlangs geplaatste schijtende Grote Bonte Specht van Peter Teune kwam onmiddellijk mijn naam naar voren. Dat is dus wel blijven hangen.

Grappig moment van deze Bonte Kraai die om een of andere reden tussen zijn poten door moest kijken

De meeste foto’s die ik maak plaats ik niet. Keuze wat geplaatst wordt is belangrijk. Ik ben daar in de loop der jaren kritischer in geworden (hoewel een zekere mate van luiheid ook wel meespeelt). In het begin was het vooral de soort die het ertoe deed. Daarna steeds vaker net even weg van het geijkte beeld, soms opvallend, soms heel subtiel, dat is eigenlijk wat ik wil.
Zorg voor compositie is wat ik nastreef, maar dat doen zovelen dus echt kenmerkend is dat ook niet. Vaak kies ik ervoor om het onderwerp dichter tegen de rand aan te plaatsen dan men in doorsnee doet. Als het is opgevallen (hetgeen ik betwijfel) dan zou je dat kenmerkend kunnen noemen.
Wat mijn foto’s wel overduidelijk kenmerkt is het feit dat er vogels op staan smiley.

Hoe werk je meestal?
Als luie donder gebruik ik in de meeste gevallen de auto. Gebruik van de auto heeft een aantal voordelen. Zo kun je vrij snel naar plek B gaan als er op plek A niets te beleven valt; je hebt natuurlijk ook meteen een schuilhut bij de hand; je kunt –ten opzichte van een vaste schuilhut- je onderwerp ook zelf benaderen of een andere positie innemen. Soms ontkom je er niet aan om te gaan lopen zoals bijvoorbeeld in IJmuiden. Wat ik dan wel doe, is een tijdje op één plek blijven als ik denk dat dat de moeite waard is. Soms op mijn gat tussen de basaltblokken, soms plat op de buik op het strand.

Een plat-op-de-buik-foto van deze Visdief. Als je rustig aan doet blijven vogels zich vrij natuurlijk gedragen. Gebruik gemaakt van een koekenpan waar Mies ooit als tip mee kwam.

Schuilhutten bezoek ik niet zoveel. Vaak zijn ze te hoog of komen de vogels niet echt lekker dichtbij. Een eigen schuilhutje zie ik wel zitten (ik heb er een gehad op nog geen vijf minuten lopen van mijn huis), maar heb eigenlijk geen zin in het onderhouden ervan (dat wil zeggen het regelmatig voedsel aanvullen). Wel heb ik fijne herinneringen aan een schuiltentje in de Spaanse Pyreneeën die we daar hadden opgezet met Rode Wouwen er vlak voor (hoewel het eigenlijk de bedoeling was om er Vale Gieren voor te krijgen).

Fotograferen vanuit een schuiltentje doe ik helaas te weinig. Kan mooie resultaten opleveren (als je er tenminste aan denkt om voortijdig de plek enigszins te wieden)

Hoe probeer je verstoring te voorkomen terwijl je die mooie foto maakt?
Verstoren of het vermijden ervan is allereerst een ethische kwestie. Hoe ver ben je bereid te gaan ? Een groep opvliegende ganzen kan een fantastische foto opleveren. Je kunt je auto uitstappen of geduldig wachten tot ze uit zichzelf opvliegen. Als je bedenkt dat elke vlucht de broodnodige energie kost –waar de vogels inspanningen voor hebben moeten doen om aan die energie te komen- dan bedenk je je wel. Gewoon rustig afwachten dus.
Kennis van gedrag (het is al vaak gezegd) speelt een belangrijke factor, én ervaring. Met dat laatste kreeg ik al vrij vroeg te maken. Ik was denk ik een jaar of 14 toen ik regelmatig de Kethelputten (een opspuitgebied voor woningbouw) aan de rand van Schiedam bezocht. Broedende Kleine Plevieren en Kluten waren er toen nog genoeg. Ik wilde zo’n plevierje wel op de foto, dus stapte ik er resoluut op af. Een oudervogel deed alsof het gewond was, dus ik daar achteraan. Dan vliegt de vogel weg en daar sta ik dan. Er valt niets meer te bespeuren. Naar beneden kijkend zag ik een stuiptrekkend kuiken. Ik was er met mijn lompe voeten op gaan staan. Ik heb me een tijd knap lullig gevoeld kan ik wel zeggen. Sindsdien bekijk ik situaties eerst rustig en ga dan op mijn doel af (als dat mijn doel tenminste is).
Of je nu met de auto bent of te voet (maak je bij dit laatste zo klein mogelijk), ga vooruit en houd de vogel goed in de gaten. Verandert het gedrag, wacht dan en kijk wat de vogel gaat doen. Gaat de vogel over op het gedrag wat hij eerst vertoonde dan kun je weer een stukje naar voren. Doet ‘ie ’t niet, dan kun je het vaak wel vergeten. Ben je al sluipend bovenop je onderwerp gekomen en ben je uitgefotografeerd, wees dan zo aardig om je op dezelfde manier terug te trekken als je gekomen bent (en zéker als er nog meer fotografen omheen liggen !). Laat de vogel niet als dank zich rot schrikken.
Vogels willen er nogal eens een vaste route op na houden (zeker als ze een territorium bezetten). Bestudeer de situatie en pik een plek uit waar je blijft staan. Soms heb je geluk (soms ook weer niet).

Geduld hebben is een schone zaak. Dus rustig afwachten en hopen dat je geluk hebt.

Natuurlijk kent het voorkomen van verstoring ook een stukje eigenbelang. Verstoring kan wegvliegen betekenen en dan heb je nog geen plaatje.
Verstoring is te voorkomen, maar maak je geen illusie; totaal verstoringsloos werken is vrijwel onmogelijk.

Wat zijn je favoriete plekjes?
Flevo eigenlijk niet meer. In 1969 kwam ik voor het eerst in de Flevo. Sindsdien is er veel veranderd. Allerlei “vergeten” plekjes (dus nog niet in cultuur gebracht) waar je nog vrijelijk kon vertoeven zijn op de schop genomen. Voor steltjes kun je nergens meer terecht, de afstanden tot de vogels zijn te groot. Ik ga meestal wel langs een aantal plekken hier (wisselend per seizoen).
IJmuiden in april-mei en augustus-september blijft elk jaar weer trekken en Arkemheen in het vroege voorjaar. Verder kent Nederland natuurlijk een aantal fraaie plekken, maar die files hè...

Wat is je droomsoort/gebied?
Soorten waar ik wakker van lig zijn er niet echt. Wel volop soorten die ik graag nog eens (goed of beter) wil doen. Vooral de duikers en diverse steltlopers in zomerkleed.
Echte droomgebieden heb ik ook niet. Wel weer volop plekken die ik graag zou willen bezoeken. Als er maar kust- en moerasgebieden aanwezig zijn. Alaska staat nog steeds boven aan mijn verlanglijst. De vogelbevolking van Europa en Noord-Amerika trekt mij toch het meest (maar als iemand mij een reis naar een ander continent aanbiedt zal ik zeker geen nee zeggen). Marokko zou ik graag nog eens over willen doen, maar ook de andere gebieden die ik in mijn pré-digitale tijdperk heb bezocht.
Zuid-Afrika heeft nooit boven aan mijn lijstje gestaan. Nu ik er afgelopen zomer ben geweest (familiebezoek van mijn vrouws kant en ach ja dan ga je gewoon mee) moet ik zeggen dat het totaal niet tegenviel. Sterker nog, ik ben voor volgend jaar bezig een vogelreis ernaar toe te organiseren.

Wat zou je nog graag doen op fotografie gebied?
Als ik er de tijd en het geld voor had dan zou ik het fantastisch vinden om een soort (bijvoorbeeld Kleine Strandloper, of nog mooier Krombekstrandloper) van broed- naar overwinteringsgebied te volgen om zo het leven van die soort in beeld te brengen. Maar aan beide zaken ontbreekt het me helaas. Verder, meer dan wat ik nu doe eigenlijk niets, gewoon op mijn eigen manier met vogels bezig blijven.

Heb je een fotograaf die je erg inspireert? Zo ja, welke?
Nou nee, eigenlijk niet. Dat klinkt misschien een beetje lullig of hautain maar zo is het zeker niet bedoeld. Ik zie (en zag helaas) nog steeds prachtige foto’s van goede fotografen voorbijkomen die ik ook bewonder. Bij de een bewonder ik de volhoudendheid, bij de ander de gekozen standpunten, bij weer een ander zijn\haar experimenten of het spelen met licht of beweging. Maar als je met inspireren iemand bedoelt die mij overhaalt om vergelijkbare dingen te doen dan moet ik helaas verstek laten gaan.

Doe je nog aan andere vormen van fotografie?
Niet echt nee. Soms kiekjes van de omgeving om het een en ander aan te vullen voor een mogelijke lezing of iets dergelijks. Zoogdieren neem ik mee als de gelegenheid zich voordoet, maar ik ga er niet speciaal voor op pad.

Zomaar een stukje landschap (Paarl Bird Sanctuary, Zuid-Afrika) even tussen het vogels fotograferen door genomen. Ik vind lezingen met alleen maar vogels een beetje saai. Ik wil me ook kunnen voorstellen in wat voor gebied ze voorkomen. Vandaar.

Heb je nog een leuke anekdote mbt je fotografie?
Afgelopen zomer in Krüger, Zuid-Afrika. Mijn dochter ontdekt vanuit de rijdende auto een grote roofvogel. “Daar, op de grond !”. Marten zegt “Martial”. Ik “Waar ?” “Nou daar !” roepen de overige drie en wijzen een bepaalde richting op. Ik kan het beest maar niet ontdekken. Het duurt zeker anderhalve minuut voor ik de vogel in de gaten krijg. Ik kreeg het gevoel dat ik gek werd (ík was toch de specialist mad?). De vogel bleek minder ver te zitten dan ik dacht en viel enigszins weg in de schaduw en de donkere achtergrond van een boomstam. Gelukkig bleef de vogel zitten en ik moest zelfs mijn lens van de converter ontdoen omdat hij anders te groot in beeld zou komen.

Een Martial Eagle zorgde er bijna voor dat ik gek werd…

Wat vind je van Birdpix?
Ik vind BP nog steeds een prima site. Zeker als je kijkt wat ze in het buitenland (niet) hebben. Wat me bevalt, is de toegankelijkheid, overzichtelijkheid, aanwezigheid van zoekfuncties met diverse mogelijkheden, algemene niveau van de foto’s (hoewel ik een Britse vogelaars site ken waar de standaard vele malen hoger ligt), mogelijkheid om direct op foto’s te reageren, de bereidheid van het team om met gebruikers mee te denken en het forum. Bij dat laatste moet ik wel opmerken dat ik het jammer vind dat sommige mensen vaak snel off-topic gaan, geneigd zijn eerder te gaan interpreteren dan goed te lezen wat iemand bedoelt of met een mening komen die nergens op gebaseerd is. Zo komt iemand bijvoorbeeld tot de conclusie dat het maken van onderscheidende platen automatisch leidt tot meer verstoring. Onzin denk ik dan. Ik ga naar een bekende Roerdomp op een bekende plek in het eveneens bekende Flevoland. Ik zet mijn auto neer langs de sloot in de buurt van een klein wakje in de hoop en verwachting dat de vogel hier ook komt kijken. Ik blijf hier vier uur op de plek. Tussen de paar honderd foto’s die ik maak zitten, naast de ettelijke obligate, een paar die ik onderscheidend wil noemen. Verstoring ? Aan-me-nooit-niet !

Eén van mijn Roerdomp foto’s die ik het meest koester. Het is niet alleen de actie waarbij de vogel met zijn teennagels zichzelf in het ijs vastzet, maar ook het silhouet van de vogel en het net zichtbare oog die deze foto voor mij maken.

Heb je nog een tip voor andere fotografen?
Doe zoveel mogelijk je eigen ding en neem je hobby niet al te serieus. Laat het genieten voorop staan. (En voor sommigen: koop eens een veldgids)

Beste foto

Juveniele Baardmannen op zoek naar insecten tussen het drooggevallen kroos.

Waarom is dit je beste foto?
Jeminee, wat een vraag ! Ik had al moeite om foto’s bij dit interview uit te zoeken en dan nog dit. Een bekende uitspraak is ”mijn beste foto moet ik morgen nog maken”. Dat geldt ook voor mij. Ik heb geen foto’s die ik ”mijn beste foto” wil of durf te noemen. Wel heb ik er een aantal waar ik best tevreden over ben.
Deze foto heb ik gekozen (maar het had even goed een andere kunnen zijn, en ik hoor anderen al zeggen dat ze betere van mij gezien hebben) omdat ik een dergelijk beeld al lang in mijn hoofd had zitten, en het binnen de range van Baardman foto’s aardig onderscheidend is al zeg ik het zelf (en oh ja…ook hier was geen sprake van verstoring…).
Baardmannen brengen een groot deel van de tijd al foeragerend op de grond door. Aangezien dat vooral in de dichte begroeiing van het riet gebeurt, zie je dit weinig. Dáárom wilde ik ze zo hebben.
Deze uit een reeks gekozen omdat hier de vogels die niet centraal staan een rol binnen de compositie spelen.

Hoe heb je hem genomen?
Ik ben hiervoor langs een vrijwel drooggevallen slootje gaan zitten onder een camouflagenet. Ik had de vogels al een aantal dagen ervoor gezien en vond het wel het proberen waard. En dan zit het soms ineens mee. De vogels kwamen op de juiste plek naar beneden.
De foto is genomen met een Canon 40D ,500mm4.1 met 1.4 converter, iso 400 ,f 7.1 en 1/200 sec.

Wat kan er beter aan?
De kleuren. Wat jammer was, was dat de plek in de schaduw lag. Ik had hier eigenlijk wat meer licht op gehad willen hebben.

Welke foto zou je nog heel graag maken?
Pestvogel in bad, liefst in een pas ontdooid plasje met sneeuw erbij. Met die wens liep ik al jaren (als de Pestvogels zich weer aandienden) tot ik in maart 2006 hier plotseling tegen aan liep. Helaas was het grauw weer, had ik nog geen 500mm en op het hoogtepunt zat mijn kaartje vol. Omdat ik snel naar de vogels was toegelopen, had ik mijn spullen (dus ook lege kaartjes) in de auto gelaten. Toen ik terugkwam waren de vogels de boom in gevlogen en bleven daar zitten (wat heb ik ook alweer altijd ? …)

Wat zou ik graag deze situatie, of een vergelijkbare met Pestvogels, overnieuw willen doen

Wie zou je volgende maand tot fotograaf van de maand willen benoemen en waarom?
Daniele Occhiato (Danibabi). Naast een goede fotograaf is Daniel ook een goede vogelaar. Ik ben erg geïnteresseerd in zijn manier van bewerken (daar mag dus wel een vraag over gesteld worden). Daarnaast vind ik het prijzenswaardig dat een buitenlander (die geen Nederlands kent) de moeite neemt om met enige regelmaat foto’s op Birdpix te plaatsen. En…ik ben benieuwd wie hij –als relatief outsider- als volgende kiest…

Wij gebruiken de volgende cookies: